Ik kreeg te horen dat ze eigenlijk 1.100 jaar oud was en daar stond ze, in de hoek. Het blijkt dat ik ook net op tijd was - want ze zou de volgende week naar haar nieuwe huis in Cascais verhuizen.
Wie had gedacht dat er een boom zou verhuizen? Het zijn immers de ultieme kluizenaars. Ze houden ervan om wortels te schieten en te bloeien waar ze geplant zijn. Het is alsof ze intuïtief weten wat George Harrison ons probeert te vertellen in zijn lied 'The Inner Light' - 'The further one travels the less one really knows' ('Het innerlijke licht' - 'Hoe verder we reizen hoe minder we weten').

Ik haastte me om naar haar te kijken, ze was een reus en erg mooi. Ik was blij om het gezicht van een oude dame in haar stam te zien. Kun je het ook zien? Of ligt het aan mij? Ik heb de neiging om 'overal gezichten' te zien, maar als je goed kijkt kun je haar ogen en neus zien en zelfs zien dat ze lacht maar niet veel tanden meer heeft.

Olivia' (zoals ik haar graag noem) moet inmiddels wel heel verstandig zijn, want ze is een millennium en een beetje oud. Ze moet een paar dingen gezien hebben, want ze is er niet alleen al heel lang, maar ze heeft ook rond gekeken.

Vroeger woonde ze in de Alentejo totdat de eigenaar van Natura Jean-Claude Defrance haar redde, zoals hij dat met zovele anderen doet, want als olijfbomen een bepaalde leeftijd passeren worden ze minder productief en in plaats van rustig met pensioen te mogen gaan worden ze vaak gekapt voor brandhout zodat ze plaats kunnen maken voor de jonge bomen die ze in een rij zetten en die gemakkelijk kunnen worden "overreden" met een machine die al hun olijven van ze afschudt. Het probleem hierbij is dat veel dieren hun huis in bomen maken en ook mee afgeschud worden. Jean-Claude herinnert zich dat toen hij 10 jaar geleden onze oude dame Olivia ophaalde (hij kocht haar voor dezelfde prijs als de landeigenaren zouden krijgen voor brandhout - om de mensen niet aan te moedigen ze te verwijderen) er een mangoest en een konijn in haar huisden. Een merkwaardige combo. Ik bedoel, eten mangoesten geen konijnen? Over leven in het hol van de leeuw gesproken.

Zo gered van brandhout is ze al een decennium lang gelukkig in Natura, ook al moet dit maar eventjes lijken in haar tijd. In onze tijd is ze er al een even en het personeel is behoorlijk aan haar gehecht geraakt. Helaas is ze drie jaar geleden verkocht, en haar tijd om te verhuizen was snel aangebroken.

Maar hoe verplaats je in hemelsnaam een boom? Het antwoord is niet in hemelsnaam - ze moet naar de hemel. Jean-Claude liet me heel vriendelijk weten wanneer ze zou vertrekken en ik ging de volgende week terug en keek naar de zeer indrukwekkende operatie waarbij ze een kraan gebruikten om eerst wat jongere bomen (net 600 jaar oud) te verwijderen. Nadat ze voorzichtig om hen heen waren uitgegraven, werden ze uit de grond gehesen en opgeheven totdat ze een zachte landing maakten op de truck die was ingesteld om hen te begeleiden naar hun nieuwe huis op iemands privéterrein in de buurt van Lissabon.

Toen kwam het moment waarop iedereen wachtte, het personeel van Natura stopte allemaal met wat ze aan het doen waren en kwam afscheid nemen van Olivia. Na een paar valse starts, ze is immers 11 eeuwen oud dus ze mogen haar wat ruimte gunnen - en dat hebben ze gedaan. Ze hebben de touwen opnieuw gerangschikt zodat ze op geen enkele plaats te strak zitten. Dan 3, 2, 1, en deze prachtige, majestueuze en massieve boom werd opgetild en voorzichtig op de achterkant van de truck geplaatst om, laten we hopen, naar haar laatste rustplaats te worden gebracht.

Ik hoop dat ze het goed heeft gemaakt met haar nieuwe huis, want het is niet leuk om op zo'n leeftijd te moeten ontwortelen en opnieuw te beginnen. Ik hoop dat ze zich goed voelt en omdat het mogelijk is dat olijfbomen tot 3000 jaar of meer leven, hoop ik dat ze ons allemaal overleeft.