Serralves wijdt drie dagen aan Maryanne Amacher

Het moment van "eerbetoon, delen en bijdragen" is gericht op een "groter begrip en zichtbaarheid" van het werk van de Amerikaanse, bekend om haar meeslepende werken, die speciaal voor een locatie zijn gemaakt, en een lopend onderzoek naar de stoffelijkheid van geluid. "Het programma 'Extra Klanken : A Tribute to Maryanne Amacher' sluit aan bij de recente en groeiende internationale erkenning van het belang en het unieke karakter van Amachers werk", zo luidt een uitspraak van de stichting.

Onderzoekers Amy Cimini en Bill Dietz organiseren op vrijdag een seminar dat gewijd is aan twee van de meest opvallende series die ze hebben gemaakt,"Music for Sound Joined Rooms" en"Mini Sound Series". Er zijn twee nationale premières, de eerste van de film "Sisters with Transistors", over "het pionierswerk van verschillende vrouwen die de geschiedenis van de elektronische muziek hebben getekend, geregisseerd door Lisa Rovner, om 11:00 uur op zaterdag. Marianne Schroeder en Joana Gama treden op aan de piano, "Petra", en treden op zondag om 10.30 uur voor het eerst samen op.

De muziek, die in 1991 in Zwitserland debuteerde, is geschreven voor twee piano's en is geïnspireerd op een sciencefictionverhaal met dezelfde titel, van Greg Bears, waarin de conaggula's van de Notre Dame in een post-apocalyptische setting met mensen paren. Een half uur later wordt het werk "Perceptual Geographies", geïnspireerd en opgedragen aan Amacher, door de Nederlandse componist Thomas Ankersmit, uitgevoerd, ook voor het eerst in Portugal door hemzelf uitgevoerd. Ankersmit, een oud-student van de componist, heeft onderzoek gewijd aan de componist, waarbij hij in "Perceptual Geographies" de "verschillende manieren van luisteren" verkent: niet alleen die geluiden en wanneer ze worden gehoord, maar ook hoe en waar de geluiden worden ervaren", van de kamer tot aan het interieur van ieders lichaam. De otoakakoestische emissies, of de geluiden die in het lichaam zelf, door het oor, worden gegenereerd, hebben hier "een belangrijke rol", die herinnert aan de pioniersrol van de Amerikaanse in het onderzoek naar het gebruik van deze fenomenen.

Tot maart, en via het internet, zullen er ook verschillende discussies en leessessies plaatsvinden in het boek "Maryanne Amacher": Selected Writings and Interviews", in samenwerking met de New York Public Library. In 2002 presenteerde Amacher "The Sounding of Casa de Serralves: Supreme Connections", een geluids-, visuele en performatieve installatie die geïntegreerd is in een reeks werken met de titel "Music for Sound Joined Rooms", die in 1980 begon. "Het Huis van Serralves is getransformeerd tot een plaats van multidimensionale en meeslepende ervaringen. Het geluid verspreidt zich door de architecturale structuur, door de zalen, kamers, zuilen en voorkamers. De architectuur gaf vorm aan de verspreiding van het geluid en het gehoor", aldus de beschrijving. De installatie bevatte verschillende video's, in verschillende ruimtes, scenografische objecten en "vreemde wezens die de tuinen bewonen", in een werk dat ook is ingevoegd in een onderzoek dat de componist heeft uitgevoerd naar de "fenomenologie van de waarneming".

Amacher's oeuvre strekt zich uit over verschillende decennia, van de Verenigde Staten tot Europa en Azië, en werkt samen met danser en choreograaf Merce Cunningham (1974-1976) en componist John Cage (in "Lectureon the Weather" en "EmptyWords/Close Up"). "Haar werk was een pionier en visionair op verschillende gebieden van muzikale en artistieke creatie zoals klankruimtelijke ordening, nieuwe media, akoestische ecologie, kunstmatige intelligentie of psychoakoestiek", aldus de stichting.

Geboren in 1938, leerde ze piano in Pennsylvania, waar ze studeerde bij Karlheinz Stockhausen en George Rochberg, voordat ze compositie studeerde in Oostenrijk en Engeland, en vervolgens, terug in de Verenigde Staten, computerwetenschap en akoestiek in Illinois. In 1967 huldigde zij de serie "City Links" in, die in totaal 22 stukken zou bevatten, het eerste in Buffalo, waar haar residentie was, een 28 uur durend werk van vijf microfoons die geluid opvangen in verschillende delen van de stad, en die live op de radio worden uitgezonden. Het werk met architectuur en de notie van enscenering en de perceptie van geluid kenmerkten een groot deel van haar carrière, waarvan het laatste decennium gewijd was aan het onderwijs aan het Bard College, met een toenemende erkenning na haar dood in 2009.