Historici zijn er tot op de dag van vandaag niet zeker van waar het surfen eigenlijk vandaan komt, en tijdens mijn onderzoek voor dit artikel ontdekte ik dat veel websites verschillende informatie en theorieën hebben. Waar ze het echter allemaal over eens zijn, is dat Hawaï een grote rol heeft gespeeld. Hoewel er redenen zijn om aan te nemen dat surfen vijfduizend jaar geleden in Peru is begonnen, wijzen verschillende bronnen op een Europees schip dat rond 1769 in Tahiti getuige was van surfers.

In het Polynesië van voor het contact was surfen meer dan een sport of een hobby, het was een integraal deel van hun cultuur, een manier van leven en een kunstvorm, zozeer zelfs dat de meest bekwame surfer het stamhoofd was.

Voor de Hawaïanen van toen was de kunst van het surfen een spiritueel proces. Eerst hielp een priester de mannen bij het kiezen van de juiste boom, die zij vervolgens moesten uitgraven voordat zij een vis in het gat stopten waar de boom ooit had gestaan als offer aan de goden. De plank werd dan door een ambachtsman uit die boom gevormd en klaargemaakt voor de surfer.

Dit ging zo door tot het eerste contact met de westerse wereld werd gelegd en de Europeanen deze stammen een nieuwe manier van leven opdrongen, door hun cultuur en zelfs het surfen zelf te onderdrukken.

In het midden van de 19e eeuw werd Waikiki steeds populairder en Amerikanen die het zich konden veroorloven, bezochten dit gebied om te kijken en te leren van de plaatselijke bevolking. Wikipedia vertelt me zelfs dat Mark Twain een paar mislukte pogingen heeft gedaan om hier te surfen in 1866. Maar de sport begon pas echt populair te worden in de jaren 60 van de vorige eeuw, surfplanken werden opnieuw uitgevonden en ontworpen en muziek van bands als de Beach Boys kreeg internationale aandacht. Niet lang daarna kwam het surfen naar Europa, waar de wetsuit werd uitgevonden.

Nu, een half dozijn decennia later, kunnen we over de hele wereld van surfen genieten en er zelfs getuige van zijn in de Olympische Spelen van 2021.