Nu ik deze eerste paar woorden van dit opiniestuk al getypt heb, vraag ik me af of ik het niet gewoon had moeten laten gaan en had moeten schrijven over iets dat misschien niet zo ernstig is en niet zo veel tegenreacties zal veroorzaken. Maar wat is daar de lol van?
Eerlijk gezegd ben ik niet iemand die iedereen ervan moet overtuigen dat mijn mening altijd juist is en die van hen verkeerd, maar een gesprek dat ik onlangs met mijn buurvrouw had, maakte dat ik mijn gedachten onder woorden wilde brengen en uitleggen hoe ik mijn eigen mening heb bijgesteld.

Ik ben niet tegen vaccins en ik geloof dat ze werken. Ik ben van alle vaccins op de hoogte (behalve van het Covid-vaccin).

Mijn buurvrouw is er absoluut 100 procent zeker van dat Covid-19 niet bestaat en dat de vaccins eigenlijk gewoon een aansporing zijn om iedereen op deze planeet te laten microchippen en/of vergiftigen.

Ik bedoel, ik had op het internet gelezen over mensen die er zo over dachten, maar nu iemand die ik ken dat ook echt hardop zegt, vraag ik me even af waar ze dat idee vandaan heeft. En inderdaad, haar bron was Facebook en enkele andere samenzweringswebsites die op zijn best dubieus leken.

Maar dat is niet erg, ik neem het niemand kwalijk dat hij/zij verkeerd geïnformeerd is. Het is tegenwoordig al moeilijk genoeg om te weten wat je echt kunt vertrouwen op het internet en wat gewoon verzonnen is, en daarom dring ik er bij iedereen op aan om altijd al hun bronnen dubbel en driedubbel te controleren voordat ze het woord verspreiden.

Zodra we hoorden dat de vaccins op het punt stonden te worden verspreid, waren mijn eerste gevoelens daarover twijfel en angst. Twijfel of ze in zo'n korte tijd een veilig vaccin konden produceren en angst dat het onvoorziene bijwerkingen zou kunnen hebben, plus het feit dat ik een naaldenfobie heb, hielpen niet echt.

Dus ging ik het internet op en zocht en las en bestudeerde en probeerde heel hard te begrijpen wat dit vaccin was en hoe het werkte.

Nog wat meer googelen en wat geheugenfragmenten uit de biologieles van de 10e klas hielpen me erachter te komen wat er hier eigenlijk werd gedaan.

Het gaat hier om mRNA-vaccins, een nieuw soort vaccin waarvoor geen verzwakte of geïnactiveerde ziektekiemen nodig zijn. mRNA staat voor "boodschapper-RNA", eenvoudig gezegd: het stuurt een boodschap naar je cellen en leert ze hoe ze een eiwit moeten maken dat vervolgens een immuunreactie teweeg kan brengen en de nodige antilichamen kan produceren.

Dit betekent dat we onszelf niet hoeven te besmetten met een klein beetje van de ziekte, maar dat we onze cellen gewoon een boodschap kunnen sturen en hen instructies kunnen geven over hoe ze iets moeten bestrijden waarmee ons lichaam en onze cellen nog nooit in contact zijn geweest.
Ik vond dit echt cool en superslim, maar was ook nog een beetje huiverig voor een compleet nieuw soort vaccin. Het blijkt eigenlijk niet zo nieuw te zijn als ik dacht, ik had er alleen nog nooit van gehoord, en ik denk dat het heel normaal is om beducht te zijn voor het onbekende. mRNA-vaccins worden al tientallen jaren bestudeerd. Toegegeven, voor andere ziekten, maar dit betekent dat de tijd die nodig was om het Covid-19-vaccin te ontwikkelen eigenlijk alleen is besteed aan het ontwerpen van de mRNA-instructies die specifiek zijn voor dit virus, de rest was er al.

Deze informatie en enkele gesprekken met mensen wier mening ik waardeer en vertrouw, hebben me doen nadenken over hoe ik dit onderwerp benader en hoewel ik moet toegeven dat ik me ook heb laten afschrikken door dingen die ik op Facebook las en verkeerde informatie die op click-bait sites werd geplaatst, ben ik toch een paar uur bezig geweest om mezelf te informeren, mijn eigen onderzoek te doen en uiteindelijk mijn mening te veranderen en het onbekende een beetje minder eng te maken.