Oorspronkelijk wilde ik alleen maar weten wie die schitterende "visnet-afvalbakken" (ik weet niet hoe ik ze anders moet noemen) heeft gemaakt, die je kunt vinden op de stranden van Armação de Pêra, Praia Grande de Pêra, Praia das Pescadores (Albufeira), en zelfs op het Ilha de Tavira (voor zover ik heb kunnen nagaan, zouden er heel goed meer kunnen zijn). Deze grote sculpturen werken als een "Ecoponte" waar mensen worden aangemoedigd "hun plastic geen deel te laten uitmaken van de oceaan" en hun plastic verpakkingen door de gapende mond in de lege buik van deze enorme metalen draadvissen te voeren. Het is zeker de coolste vuilnisbak die ik ooit heb gezien, en een briljante manier om mensen te laten nadenken over het plasticprobleem en hoe, als ze niet oppassen, hun weggegooide plastic heel goed in de maag van de wilde dieren in de oceaan terecht zou kunnen komen.

Ik dacht dat dit wel een leuk verhaal zou zijn voor de rubriek Renature, en begon rond te vragen of iemand wist wie er verantwoordelijk voor was. Niemand scheen het te weten, dus dacht ik Google uit te leggen wat ik bedoelde, en na wat graafwerk kwam ik aan een naam: Carlos De Oliveira Correia.

Maar wacht eens even... Foto's van andere zeer bekende standbeelden en kunstwerken begonnen ook op te duiken. Het werd al snel duidelijk dat dezelfde persoon verantwoordelijk was voor al die mooie (ik weet ook niet hoe ik ze anders moet noemen) 'metalen gaatjes beelden' die je eeuwig genietend van een lekker dagje uit kunt vinden door dingen te doen als hardlopen, yoga, golfen, of gewoon zittend en genietend van het uitzicht in Alvor en Silves. Het leek er ook op dat hij vele andere soorten ongelooflijke metalen sculpturen in de hele Algarve had gemaakt.

Maar het was moeilijk te achterhalen wat precies, en waar? Het was niet alsof hij een Instagram-pagina had waar je de hele catalogus van zijn werk in foto-perfecte kwaliteit kon vinden. Nope. Wie deze kerel ook was, hij was duidelijk het echte werk, en als je zijn werk wilt bewonderen, ligt het daar op je te wachten tot je het tegenkomt, in de echte wereld.

Toch was ik vastbesloten om hem op te sporen en meer te weten te komen. Ik slaagde erin contact met hem op te nemen en vroeg hem of ik naar zijn werkplaats mocht komen om hem te ontmoeten. Hij stemde toe en stuurde me een foto van zijn kaart met zijn GPS coördinaten erop. Ik voerde ze in mijn telefoon in en begon aan een groot avontuur in oostelijke richting, naar de spectaculaire heuvels achter Castro Marim. Google Maps raakte me steeds kwijt en veranderde van richting, en het begon allemaal een beetje op een hopeloze zoektocht (goose chase - ganzenjacht) te lijken. Des te amusanter vond ik het toen ik eindelijk bij zijn huis aankwam en door een echte wilde gans werd teruggejaagd naar mijn auto, die me in niet mis te verstane bewoordingen vertelde wat hij van me vond. Ik moet de eerste persoon ooit geweest zijn die de wilde gans vond en hij was er niet blij mee.

Maar was ik wel op de juiste plaats? Gelukkig, nadat ik me naar mijn auto had gehaast en een eindje over het zandpad was gereden, langs wat kippen, varkens en enorme honden, begon ik wat bekende beelden te zien.

Ik had de werkplaats gevonden. Buiten stonden ballerina's op hun tenen midden in een pirouette, metalen yogi's in kleermakerszit, Ronaldo ondersteboven bevroren en scoorde een doelpunt achterwaarts, te midden van een hele reeks andere schitterende metalen creaties. In de werkplaats trof ik de man zelf aan, die naar buiten kwam met een strohoed en een ondeugende glimlach.

Carlos komt oorspronkelijk uit Angola en heeft, zoals je je kunt voorstellen, altijd met metaal gewerkt, maar hij begon 15 jaar geleden met het maken van deze verbazingwekkende fantasierijke sculpturen, waarvan zijn eerste de 'Caçador' in Alcoutim was. Sindsdien heeft hij ze duidelijk overvloedig geproduceerd, waarbij hij naar eigen zeggen gemiddeld 2 maanden nodig had om elk beeld te voltooien. Zijn werk is nu overal in de Algarve te zien, te beginnen in zijn geboortestad met een 3 meter hoge ridder te paard op de rotonde bij Castro Marim.

Hij heeft heel wat werken in São Brás do Alportel, met een rotonde van een familie die enkele metalen vogels loslaat op de Avenida de Liberdade om de 25 de Abril te vieren. Er staat ook een replica op ware grootte van een vliegtuig (met een propeller die ronddraait in de wind) voor het overdekte gemeentelijke zwembad. Dit was alles wat ik uit hem kon krijgen, maar zijn werk is, zo is mij verteld, tot in Aljezur te vinden.

Bij het rondkijken in zijn werkplaats bleven metalen ezels, boeren en zelfs een enorm podium met dorpsdansers waar hij aan werkt voor de folkloregroep in Faro me opvallen. Ik vroeg hem waar hij al zijn ideeën vandaan haalde en ontdekte dat hij, net als de meeste kunstenaars, schrijvers of musici, misschien wel een visie heeft van wat hij zou willen maken, maar dat veel dingen, zoals de componist Stravinsky het ooit uitdrukte, "komen terwijl je aan de piano zit". Om dit te illustreren liet Carlos me deze betoverende metalen zeemeerminnen zien waar hij de laatste tijd aan heeft gewerkt (bestemd voor de kusten van Albufeira en Alvor) en hoe hij zojuist heeft besloten te experimenteren met een soort gebogen strook metaal om hun golvende wapperende haren te maken.

Omdat ik niet wist hoe hij die dingen in hemelsnaam maakt, vroeg ik hem of hij het metaal verhit om het in vorm te brengen? Blijkt van niet, hij slaat het metaal gewoon voorzichtig tot er, nou ja... leven ontstaat. Ik vertelde hem hoe mooi ik het idee vond van de 'plastic visnetten' op de stranden, en hij vertelde me dat het een boodschap is die hij heel graag wil verspreiden en dat hij binnenkort een beeld wil maken van een 'vliegende zeemeeuw die plastic uitbraakt'. Dit is, zou ik zeggen, zijn zeer letterlijke manier om "zijn punt duidelijk te maken".

Maar hij doet niet alleen werk voor de verschillende gemeenten, hij is ook beschikbaar om uw eigen privé-stuk te maken. De metalen 'Spidermen' die ik aan de muur van zijn werkplaats zag hangen, waren bestemd voor Frankrijk, en sommige van zijn werken zijn zelfs naar Nederland gekomen. Maar omdat ik hem zo moeilijk kon vinden, vroeg ik me af hoe andere mensen dat aanpakken. Ik was geamuseerd te ontdekken dat het op ongeveer dezelfde manier werkt.

Ook zij raken bevriend met hem op Facebook, krijgen de coördinaten van de kaart toegestuurd en gaan op dezelfde wilde ganzenjacht. Als je hem echt wilt vastpinnen, lijkt het vinden en afweren van zijn gans een rite de passage.

Maar voor de meesten van ons is zijn werk om van te genieten, waar we het ook vinden. Waarom ga je niet zitten naast een van de gaatjes standbeelden? Ze zijn geweldige luisteraars. Een inwoner van Alvor vertelde me dat de mensen echt van hen houden en dat voorbijgangers hen vaak een "bom dia" wensen en zelfs naast hen gaan zitten om hun lunch te gebruiken en een praatje te maken.