Vertigo is een van de meest frequente klachten en de reden voor 3-5% van alle huisarts- en huisartsenconsulten. Het is gebruikelijk om vertigo te verwarren met duizeligheid en problemen van het motorische systeem, wat kan leiden tot vertraging in de diagnose. Een goede behandeling is gebaseerd op een juiste diagnose van de oorzaak, waarvoor vaak multidisciplinaire samenwerking nodig is.

De controle van het evenwicht hangt af van het vestibulaire systeem van het binnenoor, het proprioceptieve systeem en het gezichtsvermogen, waarvan het binnenoor het belangrijkst is, aangezien het in meer dan 60% van alle gevallen een rol speelt.

Vertigo is over het algemeen ofwel centraal ofwel perifeer. Deze indeling is onvoldoende om elke patiënt te categoriseren, maar desondanks wordt deze terminologie nog steeds gebruikt bij de eerste klinische benadering.

De basiselementen voor een juiste diagnose zijn een volledige klinische anamnese en een klinisch onderzoek om de otoneurologische evaluatie te beoordelen. De noodzaak van aanvullend onderzoek moet worden overwogen en zal afhangen van de anamnese en een medisch onderzoek, aangezien de kans op het vinden van een andere pathologie zonder correlatie met de huidige symptomen vrij groot is. De belangrijkste vestibulaire onderzoeken zijn een video-hoofdimpulstest (vHIT) en een videonostagmografie (VNG). Beeldvormende onderzoeken omvatten een computergestuurde tomografie (CT-scan) en magnetische resonantie (MRI) om vasculaire aandoeningen en neoplasie op te sporen.

Vertigo van vestibulaire oorsprong omvat Benigne Paroxysmale Positionele Vertigo (BPPV), Vestibulaire Neuritis, Ziekte van Ménière en infecties zoals Labyrinthitis. De specialist kan normaal gesproken door een klinisch onderzoek van de patiënt tijdens het consult vaststellen welk type vestibulaire vertigo het betreft.

BPPV is de meest voorkomende aandoening en veroorzaakt meer dan 30% van alle duizelingen. Het wordt veroorzaakt door kleine otolieten die losraken, en wordt gekenmerkt door een ronddraaiend gevoel dat minuten aanhoudt en altijd gepaard gaat met bewegingen van het hoofd, vooral wanneer men ligt. Vestibulaire neuritis is het woord dat wordt gebruikt om het plotselinge eenzijdige verlies of de vermindering van de functie van het vestibulaire systeem aan te duiden. In deze gevallen is de duizeligheid sterk en hardnekkig, vaak gepaard gaand met braken en algemene ongesteldheid, wat verward kan worden met centrale duizeligheid. De ziekte van Ménière is een zeldzame aandoening die wordt gekenmerkt door sterke duizeligheidscrises, die gewoonlijk meer dan 30 minuten duren en gepaard gaan met hypoacusis (slechthorendheid) en oorsuizen, wat de triade van Ménière wordt genoemd.

Centrale duizeligheid en duizeligheid omvatten een voorbijgaand ischemisch vasculair accident en een cerebraal vasculair accident, waarbij voor de diagnose aanvullend onderzoek nodig kan zijn. Veel voorkomende oorzaken van duizeligheid zijn ook orthostatische hypotensie, aritmie, ataxie en bepaalde geneesmiddelen.

De behandeling van duizeligheid is oorzakelijk en hangt dus af van de oorzaak. Behandeling met de Epley-manoeuvre voor BPPV heeft bijvoorbeeld een succespercentage van meer dan 90%. Medicatie, zoals bijvoorbeeld anti-emetica en anti-vertigo medicijnen, hebben normaal gesproken enige tijd nodig om te werken, wat resulteert in een vertraging van de revalidatie. Wat de pathologie ook is, fysiotherapie is altijd efficiënt en moet de specifieke therapie begeleiden.

Voor meer informatie, contacteer ons op:

E-mail: callcenter@grupohpa.com
Telefoon: 282 420400
Als u van buiten Portugal belt: +351 282 420 400
Website: https://www.grupohpa.com/