"Dat is een ZEER goede deal", lachte ik, terwijl het geniale ervan me langzaam begon te dagen terwijl ik toekeek hoe een kleine bok zich vrolijk tegoed deed aan een bijzonder gemene gele stekel (die al verschillende keren in mijn enkel had geprikt).
Maar ik loop op de zaken vooruit. Laat ik even terugkeren naar het huis Terra Robinia, in de buurt van Messines, waar ik Julia de Jesus Palma ontmoette en ook, en dat is best spannend, want ik heb altijd al een grote affiniteit gehad met deze mystieke wezens, haar geiten.

Het huis ligt naast een oude begraafplaats en dus vroeg ik me af of ik wel op de juiste plaats was. Maar Julia kwam naar buiten en nodigde me uit in hun prachtige kleine huis dat me, ik denk door de rotsachtige aard van de muren in de keuken, deed denken aan een knusse grot.

Julia is Duitse, maar woont sinds de jaren '90 hier in Portugal. Haar man, Felipe, is een ietwat wilde en onstuimige boomchirurg, die ik slechts kort heb gezien toen hij grijnzend binnenkwam nadat hij (denk ik) ergens hoog in een boom met kettingzagen had staan jongleren. Ze hebben twee kinderen. Een achtjarig meisje dat Stella heet en een vierjarig jongetje dat Linus heet.

In veel van de verhalen die ik voor de rubriek Renature vind, wordt me voortdurend verteld dat het belangrijkste wat we kunnen doen om de toekomst van de planeet te beschermen en de klimaatverandering tegen te gaan, het planten van bomen is.

Hoewel dit ontegenzeggelijk waar is, vertelde Julia mij dat dit een oplossing op zeer lange termijn is, aangezien de meeste bomen er een leven lang over doen om groot genoeg te worden om een serieuze impact te hebben. Dit betekent natuurlijk niet dat we geen zaadjes voor de toekomst moeten zaaien, maar Julia is veel meer bezorgd en geïnteresseerd in een meer onmiddellijke oplossing, namelijk: gras.

Iedereen die ik heb ontmoet, is het erover eens dat de 'wortel' van het probleem in de strijd tegen woestijnvorming (een woestijn worden) is dat we meer wortels in de bodem nodig hebben. Grassen groeien veel sneller dan bomen en vervullen de vitale functie van het volledig bedekt houden van de grond. Dit zorgt voor schaduw en houdt de grond koeler. Dit zorgt op zijn beurt voor meer vochtigheid en, zoals we allemaal weten, water is leven. Grasland geeft ook al die belangrijke insecten en levensbelangrijke micro-organismen een plaats om te leven en te werken. Wanneer land elk jaar wordt vrijgemaakt of gerooid en kaal en blootgesteld wordt gelaten tijdens de lange hete zomer, is dit zeer slecht voor de bodem (en zijn bewoners), om nog maar te zwijgen over de manier waarop het zonlicht wordt weerkaatst en de planeet nog meer opwarmt.

Maar betekent dit dat we het gewoon moeten laten staan en het gras moeten laten groeien, wat het risico op brand in de zomer zou kunnen vergroten? Ook nee. In feite, zo vertelde Julia me, wil gras beheerd worden en sommige grassoorten die aan hun lot worden overgelaten, zullen zelfs zo dik worden dat ze zichzelf verstikken en sterven.

Gras stelt het zelfs op prijs dat het van tijd tot tijd wordt afgesneden.

Je kunt dit doen door hard te werken in de zon, waarbij het zweet van je rug stroomt als je het besnoeit, of je kunt doen wat Julia doet, namelijk een team van de beste landbeheerders in de sector inzetten: geiten.

Nou, dat is allemaal goed en wel zult u denken. Maar eten geiten niet ALLES? Ja, dat doen ze (meestal). In tegenstelling tot schapen, die grazen op zacht groen gras, zijn geiten, zo ontdekte ik tot mijn grote plezier, zogenaamde 'snuffelaars'. Dit betekent dat ze voortdurend alles doorzoeken, van je favoriete (en meest stekelige) rozenstruik tot je kleren die aan de waslijn hangen te drogen.

Ze kunnen zelfs het boek doorbladeren dat u naast het zonnebed hebt laten liggen, of, als ze de kans krijgen, dit exemplaar van The Portugal News verslinden (ik hoop dat ze vooral dit artikel informatief en smakelijk vinden).

Maar de sleutel is om ze te houden waar je ze wilt hebben. En Julia doet dit met behulp van een principe uit iets dat Holistisch Landbeheer heet. Het idee is eigenlijk vrij eenvoudig. Omdat geiten in korte perioden fantastisch zijn voor het land (ze houden het gras laag, bemesten de grond en stampen wat rond en brengen de boel in beweging) zullen ze, als ze te lang op één plek blijven, 'overbegrazen' en de planten niet de tijd geven om zich te herstellen. Om dit te voorkomen, zet je ze gewoon in een draagbare omheining (of aangelijnd op een ren) en verplaats je ze gewoon elke dag of zo.

Julia, Linus en ik maakten een kleine wandeling rond het huis, maar voordat ik de geiten ontmoette, maakte ik eerst kennis met een twintigtal kippen, die ook heel goed zijn voor het land, zolang je maar niet overdrijft, en hun hok ook regelmatig wordt verplaatst. Hoe goed Julia's manier van landbeheer werkt, blijkt wel uit het feit dat zelfs nu, in augustus, als alles in de Algarve goudbruin en kurkdroog is, er nog steeds plekjes groen gras te zien zijn op stukjes van haar land.
Uiteindelijk gingen we achterom en daalden we een heuvel af naar een veld waar we de geiten aantroffen. Julia heeft er op dit moment zes. Madame Gazelle, Ruby, Blanca, Happy en twee absoluut schattige jonge bokjes, Carabas en Boston.

Ze waren de heuvel aan het afdalen en werden elke dag of zo verplaatst, het land in hun kielzog goed bepakt en bemest achterlatend. Een beetje van deze boom hier, een beetje van die struik daar, helpt om hun dieet gemakkelijk aan te vullen, en om terug te komen op die 'goede deal' waar ik het in het begin over had, ze eten ook alle vreselijke stekels op en veranderen die in de heerlijkste geitenmelk. Julia zegt dat het een van de gezondste dingen is die er is. Haar kinderen drinken het al hun hele leven elke dag en ze worden nooit ziek.

Als je meer wilt weten, Terra Robinia heeft verschillende soorten workshops, gegeven door Julia of een van haar vrienden, die alles omvatten van holistische geitenverzorging, kippen houden voor beginners tot bier brouwen, zeep maken, het gebruik van kruiden voor medicijnen en kinderdagen op de boerderij. De evenementen vinden meestal in de ochtend plaats, gevolgd door een lekkere lunch (en als je geluk hebt, staat haar geitenkaas op het menu).

Volg ze op Facebook of e-mail julia@terrarobinia.com zodat ze je op haar nieuwsbrief kan zetten en je niets hoeft te missen.