Ik geloof dat we in de westerse wereld verwend zijn over waar we wonen en kieskeurig zijn geworden over wat onze huizen moeten hebben - "het moet drie slaapkamers hebben, minstens één en-suite", 'parkeerruimte voor twee auto's', 'een prachtig uitzicht', 'een studeerkamer en een toilet beneden', 'vlak land voor mijn tuin/groenten/schuren' - je snapt wat ik bedoel. Ik zeg niet dat iedereen dit wil, maar in een ideale wereld zijn dit het soort dingen waarnaar we op zoek zouden zijn. Voor de meesten van ons is thuis een gebouw met vier muren op een vaste grond - maar dat is niet het geval, niet voor iedereen.

Ik heb eens gekeken naar een selectie van de huizen die mensen in andere landen graag een thuis noemen, en het is een beetje een openbaring. Op sommige plaatsen moeten mensen hun eigen huis bouwen - niet ongebruikelijk voor sommigen, zou je kunnen zeggen - maar ze moeten hun eigen bakstenen maken van modder voordat ze beginnen.Maar het zijn niet allemaal kleine lemen hutjes met rieten daken van gras - de Grote Moskee van Djenne in Centraal Mali is wel degelijk gemaakt van lemen en strostenen, maar is groot genoeg om meer dan 3000 mensen te herbergen. De moskee, die nu op de werelderfgoedlijst van de UNESCO staat, werd in 1907 gebouwd en elk jaar komt de gemeenschap bijeen om eventuele schade te herstellen.

In Rwanda zijn de huizen ook vaak gemaakt van modder, gras en bananenbladeren met dakpannen van klei en rieten daken. In Kenia leeft de Maasai-stam in manyatta's, een groepering van kleine huizen gemaakt van modder, koeienmest en stokken. De huizen staan bij elkaar in een compound om ze te beschermen tegen wilde dieren. In Thailand zijn de huizen traditioneel gebouwd van stokken en bamboe en worden ze met palen boven de grond geplaatst. In Sri Lanka weven de mensen hun huizen van palmbladeren en stokken, en op het platteland van Ecuador worden huizen gemaakt van mangrovehout en eucalyptus. Diep in Cambodja zijn hele dorpen gebouwd op drijvende platforms, en er zijn boten nodig om van het ene naar het andere dorp te komen.

Op sommige plaatsen in Spanje zijn woningen gemaakt in grotten die in de hellingen zijn uitgehouwen, maar ze zijn voorzien van alle comfort dat u van de beschaafde wereld zou verwachten, en in delen van Noord-China leven mensen al eeuwenlang in grotwoningen. In feite is grotbewoning niet zo vreemd als je zou denken - in Coober Pedy in Australië zijn 'dugouts' schuilplaatsen die onder het aardoppervlak zijn gebouwd om de plaatselijke bevolking te beschermen tegen de hitte van de verzengende zomertemperaturen, allemaal volledig uitgerust voor de moderne wereld. Bovendien is het gebied ook berucht om stofstormen, dus bijna de helft van de mensen die in deze Australische stad wonen, leven onder de grond, zelfs kerken en musea hebben dit idee overgenomen. Iets wat je misschien niet weet - het is ook beroemd om de opaalmijnbouw, en wordt soms 'de opaalhoofdstad van de wereld' genoemd.

Er zijn nog steeds stammen in onze wereld die contact of interactie met de maatschappij vermijden, die echte inheemse volkeren zijn, die zich niet bewust zijn van nationale staten, monetaire economie en geen kennis hebben van iemand anders dan hun eigen kleine samenleving. Zij jagen nog met pijl en boog, en zouden een mobiele telefoon waarschijnlijk met angst bekijken. Ze zijn ook onaangetast door onze ziekten, en contact met de rest van het menselijk leven zou hen ongetwijfeld uitroeien door ziekten die wij allang hebben uitgeroeid.

Ik zeg niet dat we terug moeten naar het bouwen van bakstenen en het gebruiken van stro voor onze huizen of "down under" moeten gaan, het is gewoon mijn manier om onze manier van leven te vergelijken met die van anderen, en we hebben zoveel om dankbaar voor te zijn, of het nu stromend water is, licht met een druk op de knop of een dak dat niet lekt. Maar de mensen in Afrika of China denken er misschien net zo over - misschien zijn ook zij dankbaar voor wat ze hebben, blij en trots dat ze een klein huis hebben om hun gezin in op te voeden - het is allemaal relatief, nietwaar.

Ik vraag me ook af of ze gelukkiger zouden zijn als we hun leven zouden 'moderniseren'.

Ik denk dat ze waarschijnlijk goed genoeg slapen met wat ze hebben.

Author

Marilyn writes regularly for The Portugal News, and has lived in the Algarve for some years. A dog-lover, she has lived in Ireland, UK, Bermuda and the Isle of Man. 

Marilyn Sheridan