Misschien weet je nog dat ik je een paar weken geleden vertelde over een evenement dat ik bijwoonde op de Algarve International School (AIS) in de buurt van Vale do Lobo, genaamd De Grote Tekening. De vijf lokale vrouwelijke kunstenaars van de onlangs gevormde Quinta Kunst Collectief (Jessica Dunn, Jane Rodenburg, Toin Adams, Andrea M. Bird en Tracy Carson) waren naar beneden gekomen en hielpen de kinderen spelen met verf en het maken van, wat bleek te zijn, een aantal echt heel mooie muurschilderingen op de voormuur van de school.

Terwijl ik daar was, nodigde Jessica Dunn me vriendelijk uit om een keer langs te komen en haar studio te bekijken. Jessica groeide op in Londen maar komt al haar hele leven naar de Algarve en is hier permanent gevestigd sinds 1987. Zij is een van die mensen van wie ik, toen ik hier opgroeide, het gevoel had dat ik er altijd van gehoord had maar er beschamend weinig van wist en dus greep ik de kans om meer te weten te komen meteen aan.

De Dunn Studio is gevestigd in Boliqueime en Jessica vertelde me dat het misschien het beste zou zijn als we elkaar op de begraafplaats zouden ontmoeten, omdat mensen de neiging hebben te verdwalen als ze Google verder proberen te volgen dan dat. Ik ontmoette Jessica hier en we liepen naar de studio. Naast het huis van de familie werd het oorspronkelijk gebouwd voor haar vader, de zeer geliefde komedieacteur Clive Dunn (uit Dad's Army), omdat hij altijd een enorme passie had voor tekenen en schilderen, iets wat Jessica, die haar hele leven al schildert, heeft meegekregen.

Tijdens mijn bezoek werd het duidelijk dat de hele familie creatief is. Haar moeder, Priscilla Morgan, die ik slechts kort heb ontmoet, was ook actrice, en Jessica's dochters, Alice en Lydia, schilderen en tekenen ook. Dit betekent dat alle muurruimte in het huis bedekt is met tekeningen van mooie plaatsen en eigenzinnige wezens, en ook een flink aantal portretten die ze van elkaar hebben geschilderd. Zelfs buiten in de tuin wees Jessica op een kattenbeeldje op het dak dat ze had gemaakt en merkte ook op dat ze echt eens werk moesten maken van de muurschildering van tropische vogels die haar vader bij het zwembad had geschilderd. Het probleem met iedereen die zo creatief is, begon ik in te zien, is waar je alles laat? Maar er zijn zeker ergere problemen. Ik vond het prachtig.

Maar goed, 'terug naar de studio' (zoals ze zeggen). Het was een zeer ronde kamer, denk soort 'vuurtoren' vorm, en, nu ik erover nadenk, een vuurtoren is een goede manier om het te beschrijven om een andere reden ook. De vele ramen laten al dat prachtige zonlicht uit de Algarve binnenstromen en zorgen voor het perfecte licht waarin Jessica's schilderijen te zien zijn, die grotendeels geïnspireerd zijn door datzelfde zonlicht en de kleuren en contrasten die het creëert als het danst rond bekende scènes uit het leven hier in het zuiden van Portugal.

Hoewel ze vroeger meer figuratieve schilderijen maakte, is ze de afgelopen vijf jaar overgestapt op meer abstracte kunst en laat ze zich vooral inspireren door lucht-, land- en zeegezichten. Haar werk vangt nu op briljante wijze de kleurcontrasten die de zon oplicht als zij de wolken schildert bij zonsondergang, of schaduwen werpt door de bomen of schittert op het water.

Toen ik daar was, werd een plek in een van de schilderijen verlicht door de zon, waardoor een vierkant van opvallend fel lichtoranje naar voren kwam, waarvan ik per ongeluk dacht dat het deel uitmaakte van het schilderij. Jessica vond het ook mooi en ik denk dat ik haar aan het denken heb gezet over hoe ze dat effect permanent op het doek zou kunnen reproduceren.

Jessica werkt met olieverf en acrylverf en vertelde me hoe ze de gewoonte heeft om al haar schilderijen te beginnen door ze 'down to earth' te brengen en het doek te bedekken met een achtergrond van een mooie oranjeachtige terracottakleur - dezelfde kleur die je op zoveel plaatsen hier in de buurt op de grond vindt. Dan gaat ze aan het werk, neemt haar tijd, voegt hier wat verf toe en schraapt daar wat af, tot er uiteindelijk een plek of een vertrouwd gevoel te voorschijn komt. Ze werkt aan meerdere tegelijk en de sleutel, zegt ze, is weten wanneer te stoppen.

Ze zijn abstract en dus open voor je eigen verbeelding en interpretatie. Inderdaad, ze lachte en liet me er een zien dat onlangs in een galerie was tentoongesteld met de onderkant boven en dat het zelfs haar pas later opviel toen ze beter keek en zich realiseerde dat het er veel beter uitzag zo.

Ze geeft ze wel een naam en dat geeft je een kleine hint over de inspiratie. Mijn favoriet was 'Ergens' met een streep door de lucht waarvan ik later besefte dat het natuurlijk een regenboog was. (Zijn kleinere tegenhanger stond 'Way Up High' in de kamer ernaast).

Er was er een gebaseerd op de 'levant' stofstormen die we van tijd tot tijd hebben, andere nemen je mee voor een wandeling 'Into The Woods', en er is een serie 'Blauwe' schilderijen waarvan je zelf moet uitmaken of het de zee of de lucht is.

Ik was echt helemaal betoverd door Jessica's werk en ik doe mijn best om ze te beschrijven, maar het is moeilijk. Ik denk dat zelfs foto's ze geen recht doen - je moet ze zelf zien. (Dat gezegd hebbende, heeft ze wel een aantal prachtige limited edition prints waarop je de verf bijna kunt 'voelen').

Ze vertelde me dat ze ook een bedrijf had gevonden dat haar schilderijen gebruikt en er sjaals, tassen, portefeuilles, kussenslopen en zelfs, sinds kort, maskers van maakt. Wat ik een prachtig idee vind, omdat je nu haar kunst kunt 'dragen' en de schitterende kleuren van haar schilderijen de perfecte versieringen zijn om je dagelijkse leven mee te versieren en op te fleuren.

Er lagen veel ongeopende pakjes op de grond waarvan Jessica me vertelde dat het kunstwerken waren van de rest van het Quinta Art Collective die waren begonnen te arriveren. In het weekend van vrijdag 5 december (van 17.00 tot 20.30 uur) en op zaterdag en zondag (tussen 11.00 en 18.00 uur) houden ze namelijk een expositie in het atelier met hun 'Small Works' (zodat er ruimte is om al hun talenten te laten zien).

Als u meer wilt weten over Jessica's werk, bezoek dan haar website www.jessicadunnart.com en overweeg om naar deze laatste tentoonstelling te gaan. Het klinkt leuk!