"Mijn bevalling mag niet de slechtste herinnering zijn die ik in mijn leven heb" is een van de zinnen die te lezen zijn op de affiches die verscheidene vrouwen meenamen naar de demonstratie op 6 november tegen het advies van de Medische Vereniging, die zei dat verloskundig geweld niet bestaat in Portugal.

Na alle klachten hierover had "niemand een dergelijk advies van de Medische Vereniging verwacht. Ze hebben de cijfers volledig genegeerd", aldus Carla Santos, een van de woordvoerders van de Obstetric Violence-beweging tijdens het protest.

Volgens haar betekent naar zo'n protest gaan voor veel van deze vrouwen twee dingen: angst en verdriet. "Sommigen moesten hun traumatische momenten herbeleven, waardoor sommigen moesten huilen tijdens het protest - het was erg emotioneel. Bovendien waren er gezondheidswerkers die zeiden dat ze niet waren gekomen uit angst voor represailles".

Terwijl Portugal aan de ene kant een laag sterftecijfer heeft voor zowel zwangere vrouwen als pasgeboren kinderen, waaruit goede medische zorg blijkt, heeft het aan de andere kant hoge percentages onnodige keizersneden en episiotomieën.

Wat houdt verloskundig geweld in?

Als deze term u onbekend is, is er sprake van verloskundig geweld als iemand tijdens de bevalling wordt mishandeld of zijn rechten niet respecteert, met inbegrip van fysiek, seksueel of verbaal misbruik, intimidatie, vernedering en agressie door het medische team, namelijk artsen en verpleegkundigen.

Het kan gaan om gedwongen ingrepen zonder geïnformeerde toestemming, zoals ongepaste of overdreven vaginale aanrakingen, gedwongen keizersnedes, hechtingen van het perineum, seksueel geweld tijdens onderzoeken of ingrepen, inleiden van de bevalling, episiotomie zonder medische redenen en respectloos behandeld worden.

Lijden in de expat-gemeenschap

Sara do Vale, oprichtster van de Portugese Vereniging voor Vrouwenrechten in Zwangerschap en Bevalling, die sinds 2014 strijdt tegen verloskundig geweld en vrouwen helpt, vertelde aan The Portugal News dat verloskundig geweld een realiteit is die niet alleen Portugese vrouwen treft, maar ook een zeer sterke impact heeft op de buitenlandse gemeenschap.

Sara do Vale is ook een doula in Lissabon en aangezien 70 procent van haar klanten buitenlanders zijn, is ze zich zeer bewust van de realiteit. "Afgezien van de taalbarrière, is het niet altijd gemakkelijk om te begrijpen hoe het systeem in Portugal werkt, vooral als het gaat om vrouwen die uit Noord-Europese landen komen, waar ze over het algemeen veel meer op één lijn zitten met de aanbevelingen van de WHO, met vroedvrouwen die bevallingen met een laag risico verzorgen en een idee dat bevallingen meer fysiologisch zijn. En wanneer zij in Portugal aankomen in een systeem waar de verloskundige aan de top van de piramide staat, kan dat moeilijk te begrijpen en zelfs te aanvaarden zijn", aldus Sara do Vale.

Een probleem dat met de pandemie nog groter is geworden: "Helaas heeft de pandemie veel beperkingen met zich meegebracht die pas na lange tijd worden versoepeld, bijvoorbeeld het recht op een partner bij de bevalling, wat een zeer belangrijk onderdeel is van de vrouwelijke bevallingservaring. Het is belangrijk te beseffen dat de bevallingservaring van een vrouw een leven lang bij haar blijft."

Verloskundig geweld treft ook mannen

Hoewel vrouwen de voornaamste slachtoffers zijn, hebben ook mannen te lijden onder verloskundig geweld, iets wat tijdens de demonstratie te zien was aan het aantal mannen dat aanwezig was om de zaak te steunen.

"Mannen hebben er ook onder te lijden, ze zien de persoon van wie ze houden vernederd en mishandeld worden, ze worden verhinderd binnen te komen en het doet pijn om de baby in deze context geboren te zien worden," zei Cláudia Santos.

Bovendien: "In de verloskamer worden ze vaak behandeld alsof ze een soort cognitieve stoornis hebben of alsof het kinderen zijn. Ze hoorden opmerkingen als "kijk, dit is niet goed voor je, het is niet goed voor je intieme leven want je zult haar nooit meer op dezelfde manier zien".

Opties voor een vermenselijkte geboorte

Volgens Cláudia zijn er in feite niet veel opties voor koppels die iets anders willen voor de bevalling. In Portugal zijn er geen geboortecentra en vroedvrouwen behoren bijna tot het verleden. Bevallingen worden voornamelijk in ziekenhuizen uitgevoerd, ook bij laagrisico zwangerschappen.

Toen ik vroeg waarom, legde Cláudia uit dat: "De medische vereniging beperkte indirect geboortecentra als optie voor vrouwen, omdat het artsen verboden was waterbevallingen en thuisbevallingen uit te voeren; de verloskundigen kregen zelfs te horen dat ze een tuchtprocedure zouden krijgen en hun beroepsvergunning zouden kunnen verliezen. En om een geboortecentrum op te zetten hebben ze een verloskundige nodig die klinisch verantwoordelijk is. Dus als artsen door hun beroepsvereniging worden verboden, kunnen geboortecentra in Portugal niet bestaan".

Voor koppels die in deze fase van hun leven meer steun zoeken, raadt Doula Sara echter aan een geboorteplan op te stellen, een doula te zoeken en alle mogelijke regelingen te treffen. Verder is de Zwangerschaps- en Bevallingsvereniging beschikbaar om je te ondersteunen, ook in het Engels, per telefoon of e-mail, over wat je kunt verwachten van de Portugese NHS.

Voor meer informatie kun je kijken op https://associacaogravidezeparto.pt/ of een e-mail sturen naar geral@associacaogravidezeparto.pt


Author

Paula Martins is a fully qualified journalist, who finds writing a means of self-expression. She studied Journalism and Communication at University of Coimbra and recently Law in the Algarve. Press card: 8252

Paula Martins