The Fell door Sarah Moss

Het voelt misschien te vroeg om een 'lockdown'-boek te lezen (hebben we dat niet net beleefd?), maar het is grappig hoeveel je vergeet - de kleine dingen (zoals de laatste kaas opmaken, niet weten wanneer je weer in een supermarkt bent) en de grote (weet je nog dat je per ongeluk het gedrag van je buren bespioneerde en probeerde de wanhopige behoefte om gewoon naar buiten te gaan te onderdrukken?). The Fell voert je vakkundig terug naar die vreemde limbo - of je dat nu wilt of niet. Het volgt alleenstaande moeder Kate die zich zou afzonderen, maar een wandeling maakt; Matt, haar tienerzoon; hun buurman, de comfortabele, beschermende Alice; en vrijwilliger bergredder Rob. Fladderend tussen hun perspectieven, worstelen ze elk met de bekende ethische raadsels, verlangens en angsten die de pandemie op ons allen heeft losgelaten. Sarah Moss is typisch geestig en nauwgezet in het observeren van de neuroses van mensen, maar voor een kort boek, is het een beetje een zwoegen geblazen. Het is er misschien een om nog eens te lezen, als Covid niet meer zo aanwezig en consumerend is.

Lily: A Tale Of Revenge door Rose Tremain

Het is moeilijk om niet te huiveren bij het lezen van Rose Tremain's nieuwste boek, dat zich afspeelt in het sombere en vieze Victoriaanse Londen. Lily's leven lijkt voorbestemd voor ellende: als baby wordt ze achtergelaten in het Foundling Hospital en na een korte gelukkige periode op een boerderij op het platteland, brengt ze het grootste deel van haar jeugd door in de slechte handen van de verpleegsters, om later een eenzaam bestaan te leiden als pruikenmaakster. Het belangrijkste spanningspunt is dat Lily een misdadiger is, maar het verhaal werkt vreemd, zodat we halverwege het boek zonder veel spanning het slachtoffer van haar misdaad te weten komen, en zij de rest van de tijd over haar daden moet piekeren. Helaas neemt dit veel van het drama weg, waardoor het boek een beetje saai wordt. Tremain bouwt een angstaanjagend beeld op van het Victoriaanse Londen - het is jammer dat ze niet voor een passend plot heeft gezorgd.

Mijn lichaam door Emily Ratajkowski

Iedereen die Emily Ratajkowski's virale essay 'Buying Myself Back' uit 2020 heeft gelezen, weet dat ze een kracht is om rekening mee te houden - ze werd beroemd om haar uiterlijk, maar ze is ook een getalenteerd schrijfster. My Body is een reeks essays die veel van de thema's uit haar oorspronkelijke stuk oppakken - eigendom, aanranding, seksisme en de rol van een model. In de essays beschrijft Ratajkowski haar leven als dochter van een professor en een kunstleraar, haar leven als model als tiener, haar pogingen om geld te verdienen in een vaak gevaarlijke industrie, en haar leven als moeder. Hoewel veel verhalen hartverscheurend zijn en misbruik in de mode-industrie belichten, zijn sommige minder empathisch. Ratajkowski vertelt bijvoorbeeld dat ze zich van binnen leeg voelt terwijl ze wordt betaald om met haar man op een luxe eiland vakantie te vieren - het is misschien haar waarheid, maar het is niet bepaald prettig om te lezen. De schrijfstijl is sterk, maar je kunt je niet aan de indruk onttrekken dat Ratajkowski meer vragen over vrouwenlichamen en feminisme oproept dan ze beantwoordt.