Als ik een hoek omsla, komt de imposante Guernica in zicht, die zich uitstrekt van vloer tot plafond en over het grootste deel van de muur. Picasso's zwart-wit kubistische meesterwerk is bijna net zo ontmoedigend in omvang als in onderwerp.

Het wordt beschouwd als een van de belangrijkste stukken kunst van de 20e eeuw - en misschien wel het beroemdste werk van de schilder - het anti-oorlogsschilderij is een uiting van verontwaardiging over een nazi-bombardement op de Spaanse stad Guernica, twee jaar voor het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog.

Het schilderij hangt in het Reina Sofia, een van de mooiste kunstgalerijen van de hoofdstad, en is ongetwijfeld de reden waarom veel bezoekers door de grote gangen dwalen. Kom vroeg genoeg en de ervaring is nog indrukwekkender zonder een menigte voor de deur.

Bijna even bekend is de Huilende Vrouw van de Spaanse schilder aan de tegenoverliggende muur en Salvador Dali's Meisje bij het raam om de hoek. Het museum is uniek in zijn uitgestrektheid van werken, zegt onze gids Miriam: "Het is een venster op de 20e eeuw; we tonen de relatie tussen kunstenaars en context.

Alle zes verdiepingen van het Reina Sofia zijn nu open, zodat bezoekers voor het eerst de werken van de galerie van de 20e eeuw tot nu als een permanente collectie kunnen bekijken.

Het museum vormt een punt van de "Gouden Driehoek" in Madrid - of Paseo del Arte - een beloopbaar centraal gebied van drie van de belangrijkste kunstcollecties in Spanje.

Maar niet alle kunst van Madrid hangt in musea. Vlakbij, in de levendige wijk Lavapiés, is een kunstwerk op straat te zien van migranten die samengepropt in een kleine rubberboot aankomen in een Spaanse haven. Het is een van de vele die langs een 300 meter lange muur buiten een verlaten tabaksfabriek zijn geschilderd (in de kelder zijn nu kunstenaarsateliers ondergebracht) als onderdeel van het Muros Tabacalera-project.

Het werk, van Yksuhc Juan, werd vorig jaar gemaakt. "De focus is geluk, het is toeval, wie ze zijn en waar ze vandaan komen, gewoon mensen die proberen een betere toekomst te hebben," zegt onze gids Gerardo Reyna van Cool Tour Spain (cooltourspain.com).

Hoewel het niet dezelfde levensduur zal hebben als Picasso's Guernica - "Straatartiesten weten dat de stukken er zijn tot het moment dat ze klaar zijn [wanneer een andere kunstenaar er bovenop schildert]", zegt Gerardo - is er een aangrijpende parallel met hun onderwerp. Er is een verschil van 80 jaar tussen beide werken, maar beide tonen verontwaardiging voor onschuldige mensen die getroffen zijn door conflicten.

Het is moeilijk om in Madrid een meer geconcentreerde selectie van straatkunst te vinden dan in Lavapiés, hoewel de wijk Malasaña (denk aan trendy cafés, vintage winkels en hippie vibes) ook een paar juweeltjes herbergt.

Sommige van 's werelds meest gerespecteerde straatkunstenaars hebben hier hun penseelstreken achtergelaten. Een enorme, op pop art geïnspireerde scène van een omhelzend stel door de Britse kunstenaar D*Face strekt zich uit over de zijkant van een woonblok, en niet ver daarvandaan is er een samenwerking tussen de beroemde Spaanse schilder Okuda en de Portugese Bordalo II - aan de ene kant is een chimpansee gemaakt van gerecyclede materialen, de andere is voorzien van een geometrisch, surrealistisch konijn. "Het is de meest Instagrammende plek van Madrid," zegt Gerardo.

Het nieuwe Hard Rock Hotel Madrid, waar ik verblijf, ligt recht tegenover het Reina Sofia en is 10 minuten lopen naar de levendigheid van Lavapiés. Het hotel werd gelanceerd in het jaar dat Hard Rock 50 jaar bestaat en is hun 37ste hotel. Boedapest en New York worden begin 2022 geopend.

Het hotel viert het artistieke talent van de stad. Achter de bar bevindt zich een opvallende muurschildering van de hand van de jonge straatkunstenaar Frank Gomez, geïnspireerd door de tegencultuurbeweging La Movida, die na de dood van dictator Francisco Franco in 1975 een overgang naar democratie in kaart bracht.

Andere decoraties in het pand zijn de plateaulaarzen van David Bowie, een jasje gedragen door Rihanna en een zeven verdiepingen tellende lichtinstallatie van een reusachtige gitaar in de lobby.

Wat de hotelervaring betreft, zijn de hoogtepunten onder meer een bar op het dak met ligbedden, livemuziek, een zwembad en buitentuin, en uitzonderlijk eten.

Het voelt als een volwassen versie van het merk waarmee velen bekend zullen zijn. Maar als we gaan zitten aan een negen-gangen chef's table test menu, is het duidelijk dat er geen klassieke Hard Rock hamburger met Amerikaanse kaas in zicht is.

Het menu van chef Juan Perez, half Spaans, half Venezolaans (met niet minder dan negen begeleidende drankjes), viert zijn reis van Zuid-Amerika naar Spanje door middel van eten. Zo is er een hartige maïscrème brulée geïnspireerd op Venezolaanse arepa's en konijnenribbetjes met een Canarische saus. Zijn versie van patatas bravas - in de vorm van een mille-feuille en gefrituurd - is alleen al de vliegreis waard.

Het hotel ligt op slechts 10 minuten van het enorme El Retiro Park - de groene longen van de stad - en vijf minuten verder ligt nog een wereldberoemde galerie, het Prado. Het Prado werd voor het eerst geopend in 1819 en herbergt een collectie van 8.600 schilderijen die teruggaat tot de 12e eeuw - onmogelijk om doorheen te komen tenzij je de hele dag de tijd hebt, maar de Spaanse meesters Velázquez en Goya, en de Nederlandse kunstenaar Bosch waren mijn hoogtepunten.

Het Thyssen-Bornemisza ligt op nog eens vijf minuten lopen: nog zo'n zwaargewicht op het gebied van moderne kunst. Ik zie de René Magritte-tentoonstelling - die loopt tot eind januari 2022. De permanente collectie omvat de impressionisten Monet en Renoir, om de hoek bij Van Gogh, Degas en Kandinsky.

De Spaanse hoofdstad is echter niet alleen een kunstparadijs. De verschillende buurten zijn een doolhof van mooie zijstraatjes en pastelkleurige huizenblokken met Juliet balkons, en het is gemakkelijk om uren te verliezen door ze te doorkruisen.

In het nabijgelegen, boheemse Las Letras zijn sommige straten versierd met poëzie in koperen letters. De cafés strekken zich uit over de trottoirs waar de lokale bevolking tijdens de lunch wijn drinkt, de klassieke Spaanse jamón hangt in de etalages en drukke tapasrestaurants zijn er in overvloed.

Aan de meer toeristische kant van de stad ligt het historische Plaza Mayor met zijn enorme esplanade, dat dateert uit 1620. Ooit het centrum voor stierengevechten en openbare executies, zou geen eerste reis naar Madrid compleet zijn zonder hier tenminste een voet te hebben gezet.

Hier vind je de beste bocadillo de calamares, een gefrituurd broodje calamari in wit brood, een hoofdgerecht van Madrid. De Madrilenen eten ze meestal om 2 uur 's nachts op weg van de bars naar huis, maar als lunch is het net zo lekker. Er is echter één regel: bestel ze niet in een café; ze zijn het lekkerst bij een afhaalrestaurant. Ik ga in de rij staan bij La Campana en verorber de mijne met het Casa de la Panadería en al zijn architectonische glorie in het zicht.