Ik kan me voorstellen dat bijna iedereen in dit land wel een parasol in de tuin of op een zonnig balkon heeft staan, als onderdeel van het tuinmeubilair dat hij of zij nodig heeft, misschien nog een parasol voor op het strand, en zelfs een paraplu in de kofferbak van de auto voor golfers of voor het gekke sprintje in de regen van de auto naar een restaurant om kleren of haar te beschermen tegen een sopje als de regen komt opzetten.

De geschiedenis van de paraplu gaat terug tot het oude Egypte, en uit die tijd zijn houtsnijwerken bewaard gebleven waarop een nederige slaaf te zien is die een parasol draagt om een koning of een andere hoogwaardigheidsbekleder tegen de felle zon te beschermen; de parasol werd gemaakt van palmbladeren, veren of opgespannen papyrus. In Japan gebruikten aristocraten van de keizerlijke familie ze om zich te beschermen tegen zowel boze geesten als de zon. Ze werden ook wel "wagasa" genoemd en werden traditioneel gemaakt van hernieuwbare materialen zoals geolied papier, touw en bamboe. Maar het echte verschil is het aantal ribben - de wagasa heeft tussen de 30 en 70 ribben, terwijl de westerse paraplu er gewoonlijk 8 heeft.

In het oude Griekenland droegen vrouwelijke bedienden parasols voor aristocratische dames, niet alleen voor de schaduw, maar ook als modeaccessoire! Er is zelfs sprake van dat papieren parasols met olie werden ingesmeerd om ze waterdicht te maken. De band tussen parasols en vrouwen was zo groot dat Griekse mannen hun mannelijkheid in twijfel trokken als ze er een droegen, en de Romeinen zetten deze trend voort door te geloven dat mannen met parasols verwijfd waren.

Engeland had een soortgelijke ouderwetse opvatting dat het dragen van een paraplu een beetje "meisjesachtig" was, totdat Jonas Hanway, een filantroop, er in 1750 een begon te dragen. Deze heer heeft een connectie met Portugal, dus lees verder, en hij had een zeer interessant leven, de moeite waard om te bekijken als je de tijd hebt. In 1728, op de rijpe leeftijd van 16 jaar, begon hij een opleiding in boekhouden en andere zakelijke vaardigheden, terwijl hij bij zijn oom in Oxford Street in Londen woonde, om zich uit te rusten voor een carrière als koopman. Daarna woonde en werkte hij 12 jaar in Lissabon in de "English Factory", een belangrijk zakencentrum omdat de haven van Lissabon veel door de Britse scheepvaart werd gebruikt. Hij deed ongetwijfeld waardevolle zakenervaring op en werd zeker beïnvloed door de lange traditie van filantropie van Lissabon, die terugging tot de middeleeuwen, toen het pelgrims gastvrij ontving.

Hanway had de gewoonte om overal een paraplu mee naar toe te nemen (ondanks het feit dat hij werd uitgelachen door mannen die dachten dat iedereen met geld gewoon een postkoets kon nemen als het regende), wat uiteindelijk aan het eind van de 18e eeuw door het publiek werd geaccepteerd, en zijn reputatie was zo groot dat een paraplu die door een man werd gedragen een "Hanway" werd genoemd.

Samuel Fox, een industrieel en zakenman, vond in 1852 de staalgeribde paraplu uit, die het gewicht van de paraplu verminderde en tegelijk het frame versterkte. Heren met 'veel geld' begonnen ook op maat gemaakte paraplu's te bestellen met handvaten met geheime vakjes die konden worden gebruikt om van alles in te verbergen, van flesjes tot dolken, en tegen de eeuwwisseling werden paraplu's een cruciaal item in het ensemble van een heer. In de jaren 1960 werden nylon stoffen het materiaal bij uitstek voor parapluoverkappingen, waardoor de paraplu's regenbestendiger en sneldrogend werden en de weg vrijmaakten voor kleuren en ontwerpen.

De volgende innovatie voor paraplu's was de ontwikkeling van de telescopische zakparaplu door een Duitse mijnexpert genaamd Hans Haupt in 1928. Hij gebruikte ook een wandelstok, en het was moeilijk voor hem om ook een paraplu mee te nemen, dus kwam hij op het idee van een paraplu die hij kon opvouwen en in zijn zak passen. Hij noemde het 'knirps' - Duits voor 'klein kind', en Knirps werd het merk dat synoniem is met kleine opvouwbare paraplu's. Ook de oude Chinezen vermeldden het gebruik van inklapbare paraplu's, met teksten van zo ver terug als 2.400 jaar geleden waarin melding wordt gemaakt van paraplu's die konden schuiven en sluiten.

Dus wat voor weer het ook is, regen of zonneschijn, met deze uitvinding bent u altijd gedekt!

Author

Marilyn writes regularly for The Portugal News, and has lived in the Algarve for some years. A dog-lover, she has lived in Ireland, UK, Bermuda and the Isle of Man. 

Marilyn Sheridan