Ten eerste, laten we het duidelijk stellen en met vertrouwen verklaren dat al die lockdowns en beperkingen nooit populair waren bij iemand - mezelf inbegrepen. De gedachte ooit terug te moeten keren naar zo'n bestaan schrikt de meesten van ons af. Maar het is waarschijnlijk de moeite waard om te beseffen dat ondanks de de sociale ontwrichting, de lockdowns en alles wat ermee gepaard ging; deze ziekte heeft alleen al in het Verenigd Koninkrijk zo'n 200.000 levens heeft gekost en Portugal registreerde 24.000 doden op het moment van schrijven. Dus, wat zouden deze aantallen zijn als er geen actie was ondernomen? Ik durf er niet aan te denken.

Verbrijzeling van levens

Ik weet zeker dat ik niemand eraan hoef te herinneren dat zelfs met al die verschrikkelijke en schijnbaar draconische de maatregelen die van kracht waren, Covid-19 nog steeds de mogelijkheid had om de levens en onnoemelijk veel verdriet en ontbering te veroorzaken. Veel te veel levens van mensen zijn voor altijd veranderd met meer dan 400.000 mensen in het Verenigd Koninkrijk getroffen door de gevolgen van "lange Covid". Veel mensen die vroeger actief waren nu niet in staat om te werken of zelfs deel te nemen aan fysieke activiteiten die zij misschien die ze vroeger recreatief beoefenden.

Onlangs, keek ik naar Glastonbury met een gevoel van angst. Zonder al te melodramatisch te zijn, voor mij, leek het allemaal op een collectieve denkwijze dat Covid-19 gewoon 'nooit gebeurd' was. De hele pandemie episode werd bekeken als een verschrikkelijke en surrealistische nachtmerrie die het beste onder het tapijt geveegd kon worden... vergeten.

Maar toch, zeker, verborgen tussen die enorme menigte van gelukkige feestvierders, was onze microscopische vijand zich aan het verzamelen voor nog een aanval. Een andere Covid-19 golf was waarschijnlijk in de maak vlak voor onze ogen op het prachtige Somerset platteland.

Springen het kanon?

Ik vroeg me serieus af of we getuige waren van een nieuwe golf van ziekten die meelift op deze enorme golf van euforie en zelfgenoegzaamheid? Bekijk het eens zo. Toen we allemaal opgelucht adem haalden toen de beperkingen eindigden. namen we ook de term "post Covid" aan om de huidige stand van zaken te beschrijven. Bewijst het feit alleen al dat deze term samen met daden dat we mogelijk te hard van stapel lopen? Zijn de de remmen te abrupt losgelaten en raast de trein nu richting catastrofe?

Ik stel deze vragen alleen omdat we allemaal moeten beseffen dat Covid-19 niet gewoon verdwenen is? Dus, per definitie, we leven niet in een 'post-Covid' wereld - of wel?

Sinds februari zijn Covid-19 infecties en ziekenhuisopnames weer toegenomen. Hoewel de aantallen relatief laag waren, met veel lagere aantallen van sterfgevallen, is de kans groot dat grote bijeenkomsten zoals Glastonbury of de Queen's jubileumvieringen de ziekte verder en sneller helpen verspreiden dan voorheen. Een ding dat Covid-19 heeft in zijn grimmige arsenaal is de mogelijkheid om exponentieel te groeien. Tegen de tijd dat de broederschap van experten het eens is over welke maatregelen er genomen moeten worden, is het meestal te laat.

Voeg aan de mix "nieuwe varianten van bezorgdheid" (BA.4 en BA.5) toe. Hoewel het onduidelijk is hoe gevaarlijk deze varianten kunnen zijn in vergelijking met eerdere incarnaties, blijft het mogelijk dat te midden van toenemende infecties een nieuwe (nog niet geïdentificeerde) variant zou kunnen opduiken. Een variant die besmettelijker en nog gemener zou kunnen blijken dan alle die we zijn tegengekomen.

Geen expert

OK. Handen omhoog. Ik geef toe dat ik geen expert ben op dit gebied. Ik weet niet hoe jij je voelde, maar Ik was het beu om naar 'experts' te luisteren tijdens de lockdowns. Ze leken een samenraapsel van mensen en organisaties die het vaak niet het niet met elkaar eens waren. Toch stonden ze voor de camera's en gaven routinematig hele reeksen vaak tegenstrijdige meningen. Ze hadden ook een hand in het formuleren van rommelige ad-hoc regels en wetgeving die alleen maar diende om de de rest van ons in verwarring te brengen. Het enige wat ik zag was een hele groep mensen die vaak maar echt deskundig waren op één gebied - die gevestigde belangen dienen.

Dat gezegd hebbende zullen de meesten van ons eeuwig dankbaar zijn voor alle echte wetenschappers die die zo onvermoeibaar werkten om nieuwe vaccins op de markt te brengen in een ongekend tempo. Deze mensen hebben echt hun verantwoordelijkheid genomen. Wie weet waar we anders zouden zijn. Ik denk dat de medische wetenschap veel te danken zal hebben aan Covid-19 omdat er een geheel nieuwe medische medische wetenschap door is ontwikkeld.

Persoonlijk, vind ik dat de regeringen roekeloos zijn geweest door de Covid-19 bewakings infrastructuur los te laten. Harde verhalen over opsluiting zijn van het ene uiterste naar het andere. Ik merk nu een gezamenlijke inspanning om te proberen en ons te doen vergeten... over Covid-19. Kwakkelende economieën betekenen dat er andere zorgen zijn.

Een nieuwe normaal?

Alsjeblieft denk niet dat ik 100% gelijk heb met mijn voorspellingen, noch dat ik een terugkeer wil zien van de strenge maatregelen. Integendeel. Maar ik zie eerlijk gezegd niet in hoe iemand van ons zijn leven volledig normaal kan leiden in deze voortdurende Covid-19 tijden. Ik hoop van harte dat ik het mis heb en met ei op mijn gezicht eindig, maar mijn grootste angst is dat ik het misschien helemaal niet mis heb.

De recente toename van het aantal Covid-19 gevallen heeft me een stuk voorzichtiger gemaakt. I heb zeker geen zin om grote bijeenkomsten binnen bij te wonen bijvoorbeeld. Hoewel ik begrijp dat sommige mensen zeer terughoudend zijn om te accepteren dat Covid-19 een bedreiging blijft, laten we duidelijk zijn, deze ziekte maakt nog steeds veel mensen eg ziek.

Laten we even naar de toekomst kijken. Schokkend, voor het geval het iemand ontgaan is, het is al voorbij midzomerdag! Het spook van koelere dagen en langere nachten lonkt. Koeler weer zal ons allemaal weer naar binnen doen vluchten. Scholen, altijd een petrischaal voor het kweken van nare infecties, gaan weer open. Alle zal ongetwijfeld leiden tot meer Covid-19 gevallen en meer ziekenhuisopnames. Ja, misschien zelfs vervelende nieuwe varianten kunnen mogelijk opduiken. We hebben geen deskundigen nodig om ons hier met tegenzin op te wijzen. We kunnen het zelf doen.

Misschien, achteraf, zullen we ons realiseren dat het begrip "Leven met Covid" niet eigenlijk het negeren ervan betekende? Misschien hadden we in plaats daarvan wat verstandige aanpassingen moeten maken die ons kunnen helpen te voorkomen dat we een virus verspreiden dat duidelijk nog steeds hier in ons midden is.

Zero logica

Met het het risico om luchthartig te klinken. Ja, lockdowns waren vreselijk. Ja, de geestelijke gezondheid van mensen gezondheid werd ernstig beïnvloed. Natuurlijk was de pandemie een verschrikkelijke tijd voor iedereen en iedereen. Maar, pervers genoeg, waren degenen die het meest tegen en het liefst niet op onze hoede wilden zijn, juist degenen die potentieel het virus dat alle problemen veroorzaakte SARS CoV-2-virus) voordeel gaven. Deze mensen waren bereid om te riskeren dat er nog strengere maatregelen moesten worden genomen. Er was veel passie, maar geen logica.

Of je het nu leuk vindt of niet. niet, zoals de zaken er nu voor staan, moeten we nog steeds een regime van constante en en adaptieve waakzaamheid hanteren voordat we realistisch kunnen "leven met Covid-19". Doen alsof het niet meer bestaat lijkt volkomen belachelijk gezien... alles wat we tot nu toe hebben moeten doorstaan? Negeren wat ons in het gezicht staart... gaat verder dan onverantwoordelijk? Wat ik zie is een samenleving die nu eigenlijk en masse het voordeel teruggeeft aan het virus.

Virussen zijn er al veel langer op deze planeet veel langer dan experts of politici. Deze pathogenen zijn geëvolueerd met een overheersend instinct ingebouwd in hun samenstelling. De noodzaak om te overleven. Daar zouden we zeker rekening mee moeten houden.

Author

Douglas Hughes is a UK-based writer producing general interest articles ranging from travel pieces to classic motoring. 

Douglas Hughes