Door de jaren heen, als ik een bijzonder goed geschreven 'stukje in een boek' lees, ben ik begonnen om het op te schrijven in mijn notitieboekje. Ik heb deze oude krabbels onlangs doorgebladerd en vind het leuk om af en toe mijn favoriete ontdekkingen hier met jullie te delen.

Dit laatste 'stukje' komt uit een ander oud boek dat in de jaren dertig is geschreven (dat moet van mijn overgrootvader zijn) door de pijprokende Britse filosoof Bertrand Russell.

Het boek is genaamd 'De verovering van het geluk', geschreven lang voor alle overvloedige zelfhulpboeken van vandaag, de overpeinzingen van deze wijze en nogal charmante man gingen over wat een gelukkig leven maakt. Of, om preciezer te zijn, de dingen die ongeluk ongelukkigheid veroorzaken - en hoe ze te vermijden.

Nu, je zou kunnen denken dat het bijna 100 jaar geleden geschreven nauwelijks nog relevant zou zijn, maar ik vond het erg interessant om te zien dat mensen niet echt veel veranderd zijn en er was nog steeds een verrassend aantal juweeltjes te vinden tussen de pagina's.

Dit 'stukje' komt uit een deel van het boek genaamd 'Angst voor de publieke opinie'. Wat Bertrand Russell hier in principe zegt, op zijn enigszins wonderbaarlijke revolutionaire manier, is dat je gewoon "jezelf moet zijn". Hier is waarom:

Hoofdstuk IX - Angst voor de publieke opinie

"Ik denk dat over het algemeen, afgezien van de mening van deskundigen, te veel respect wordt getoond voor de de mening van anderen, zowel in grote als in kleine zaken. Men moet in het algemeen de publieke opinie respecteren in zoverre het noodzakelijk is om de hongerdood te vermijden en om uit de gevangenis te blijven, maar alles wat verder gaat dan dit is vrijwillige onderwerping aan een onnodige tirannie, en dit is waarschijnlijk interfereren met geluk op allerlei manieren.

Neem bijvoorbeeld de kwestie van uitgaven. Heel veel mensen geven geld uit op een heel andere manier dan hun natuurlijke smaak zou voorschrijven, alleen omdat ze vinden dat het respect van hun buren afhangt van hun bezit van een goede auto en hun vermogen om goede diners te geven. In feite, elke man die zich een auto kan veroorloven maar liever reist of een goede bibliotheek heeft, zal uiteindelijk veel meer gerespecteerd worden dan wanneer hij zich gedraagt zoals als ieder ander.

Natuurlijk heeft het geen zin om de publieke opinie opzettelijk te negeren; deze is nog steeds belangrijk, zij het dan op een scheve manier. Maar om er echt er onverschillig tegenover te staan is zowel een kracht als een bron van geluk. En een samenleving bestaande uit mannen en vrouwen die niet te veel buigen voor de conventies is een veel interessantere samenleving dan een waarin iedereen zich hetzelfde gedraagt. Waar ieders iemands karakter individueel wordt ontwikkeld, worden verschillen van type gekoesterd en is het de moeite waard om nieuwe mensen te ontmoeten, omdat ze niet louter replica's zijn van degenen die men al ontmoet heeft.

Dit is een van de van de voordelen van de aristocratie, want waar status afhing van geboorte was het toegestaan om grillig te zijn. In de moderne wereld verliezen we deze bron van sociale vrijheid, en daarom is een bewuster besef van de gevaren van uniformiteit wenselijk is geworden.

Ik bedoel niet dat mensen opzettelijk excentriek moeten zijn, dat is net zo oninteressant als conventioneel zijn. Ik bedoel alleen dat mensen natuurlijk moeten zijn, en hun spontane smaak moeten volgen, voor zover ze niet absoluut anti-sociaal zijn."