Deze maand werd het 47 graden in Portugal. En het lijkt erop dat het extreme weer verband houdt met de opwarming van de aarde.

Dr Friederike Otto, een van de wetenschappers die baanbrekend werk heeft verricht in het onderzoek naar de rol van de opwarming van de aarde bij extreme weersomstandigheden, heeft gezegd dat elke hittegolf tegenwoordig waarschijnlijker, frequenter en intenser is geworden door de klimaatverandering.

De hitte op zich is al overweldigend genoeg, maar wat als je je daardoor ook zorgen gaat maken over de toestand van het milieu?

Heeft u op dit moment last van eco-angst?

Hilda Burke, psychotherapeut, relatietherapeut en auteur van The Phone Addiction Workbook, zegt dat bezorgdheid meestal betrekking heeft op dingen die wel of niet in de toekomst kunnen gebeuren. Dus als het gaat om eco-angst, "het is een angst met betrekking tot onze ecologie, ons milieu - maar het is een toekomstige angst.

"Ik denk dat eco-angst in het verleden ligt, omdat het nu gebeurt," voegt Burke toe. "Als je kijkt naar enige geloofwaardige klimaatwetenschap, dan gebeurt het nu - de wereld warmt op, en onze ervaring ondersteunt dat."

Burke denkt dat de fase waarin we ons nu bevinden meer een "eco-verdriet" is.

Ze legt uit: "Ons klimaat verandert, mensen sterven als gevolg van dit extreme weer, en de natuur wordt vernietigd... We zitten in de rouwende fase, waarin het niet een toekomstgedateerde angst is, maar eigenlijk een reactie op wat er in het hier en nu gebeurt."

Wat zijn de tekenen dat je misschien eco-gerelateerd verdriet ervaart?

Ten eerste kun je een gevoel van verlies ervaren over de stabielere weersomstandigheden in het verleden. "Veel mensen voelen het verdriet over het verlies van een klimaat dat comfortabel was om in te leven. Hoeveel we ook klaagden over het Britse weer, het onderhield het leven, en het was redelijk comfortabel," zegt Burke.

Maar voor Burke is het grootste teken van eco-verdriet een gevoel van hulpeloosheid. "De hulpeloosheid van, nou, wat kan ik doen? Er is een hulpeloosheid - je ziet het rond oorlog, je ziet het rond Covid - [een gevoel] van, het is te groot. Hoe kan ik hier invloed op uitoefenen of het op enige manier verbeteren?

"We kunnen ons heel klein voelen, heel weerloos, en heel hulpeloos, en dat is een toestand die echt tot depressie kan leiden, als we dat gevoel van machteloosheid hebben."

Wat kun je doen om er doorheen te navigeren?

Ten eerste raadt Burke aan om "dat verdriet te voelen" - in plaats van het te negeren en te doen alsof er niets aan de hand is. Ze geeft aan dat het navigeren van eco-verdriet anders is dan het managen van angst. "Veel van mijn cliënten zijn angstig voor dingen die misschien nooit gebeuren, nooit zullen gebeuren, nooit zouden kunnen gebeuren" - maar de klimaatverandering is al aan de gang.

"De benadering is om dat [verdriet] te voelen en dan te beslissen: Wat doe ik daarmee? Welke actie moet ik ondernemen om te helpen? Het zal waarschijnlijk iets zijn dat te maken heeft met het helpen van het milieu, om iets te doen dat de druk op het milieu verlicht. Het zal dus een persoonlijke actie zijn die de persoon uit die toestand van hulpeloosheid zal helpen."

Er zijn ook technieken die je kunt doen om jezelf te helpen kalmeren - zoals meditatie, ademhalingsoefeningen of met de vingers tikken. "Alles wat je ontspannend vindt, helpt, maar het probleem is er nog steeds. Dus ik denk dat er een verband moet zijn met het probleem, en een engagement om actie te ondernemen die je zinvol vindt," zegt Burke.

"Er zijn dingen die we kunnen doen, al was het maar om ons eigen gevoel van hulpeloosheid te helpen - hoe leven we ons leven? Rijden we in grote SUV's, nemen we 12 vluchten per jaar, of kopen we veel fast fashion?"

Als het gaat om het aanpakken van de opwarming van de aarde, erkent ze dat "systemen moeten veranderen", maar ze suggereert dat extreem weer, zoals we dat nu meemaken, ook een "wake-up call" kan zijn, om ons te stimuleren wat meer na te denken over onze eigen impact.

Dit lijkt misschien klein en onbeduidend, maar zoals Burke toevoegt: "Ik denk dat het voor ons persoonlijk eco-verdriet zeker kan helpen, als we het gevoel hebben dat we verantwoordelijk handelen ten opzichte van wat er gaande is.

"Ja, het is een klein stukje van de puzzel, maar als iedereen zijn eigen persoonlijke verantwoordelijkheid zou nemen, zou dat een enorme verandering teweegbrengen.