Albufeira is een van de populairste toeristenplaatsen in de Algarve. Maar op zo'n mooie plek zijn er ook mensen die het zonder elementaire levensomstandigheden moeten stellen. Om de daklozen te helpen, is er een vereniging ter plaatse die bestaat uit vriendelijke mensen die anderen echt willen helpen - zonder oordeel. De naam is CASA (Centro de Apoio ao Sem-Abrigo - Steunpunt voor daklozen) en het is 10 jaar geleden ontstaan in Albufeira.

Bij aankomst op het regionale kantoor in Albufeira zien we er een kleine winkel waar CASA kleding en andere producten verkocht. Cátia Pereira, een van de coördinatoren, legde eerst uit dat "degenen die kunnen betalen, we een klein bedrag vragen om de vereniging te helpen, maar degenen die dat niet kunnen, kunnen het gewoon gratis nemen. We zijn er om te helpen".

Het regionale kantoor in Albufeira is een van de tien kantoren in het land die deze geweldige steun verlenen aan mensen die op de rand van de afgrond zijn beland en heeft al een noodopvang gecreëerd die sinds 2020 aan ongeveer 50 mensen een dak boven hun hoofd heeft gegeven - het is een succesverhaal.

Sónia Pinto, een van de vrijwilligers en coördinatoren, met wie ik het genoegen had te spreken, was er vanaf dag één bij. Ze is al bij de vereniging sinds de dag dat ze in Albufeira aan de slag gingen, en hoewel ze voltijds lerares is, blijft ze zich volledig inzetten voor de zaak.


Meer mensen op straat

Ondanks de inspanningen van CASA is het aantal mensen dat op straat leeft, toegenomen. "In termen van dakloosheid is het veel toegenomen, maar de daklozenpopulatie is ook anders. Toen ik hier bij de instelling begon, waren daklozen agressiever," voegde Sónia eraan toe.

Toen ik vroeg hoe ze het vertrouwen van de gemeenschap hadden gewonnen, antwoordde ze dat dat niet automatisch ging: "Door maaltijden te serveren, begonnen we het vertrouwen van de mensen te winnen. Deze bevolking begon te begrijpen dat we er voor hen waren. We wijzen niet met de vinger, we zijn er om te helpen. We zitten met hen op de grond, we eten met hen, we drinken koffie en thee met hen. Er is hier geen plaats voor discriminatie".

Ze serveren zo'n 30 tot 40 maaltijden per dag en in de winter kan dat oplopen tot 50. Daarnaast ondersteunen ze 70 behoeftige gezinnen. "Voedsel is de eerste stap - het is de meest elementaire van de basisbehoeften," zei Cátia.

Maar ze gaan nog verder. De daklozen die zij steunen, helpen zij met het maken van een levensplan om hen van de straat te krijgen en een nieuw leven op te bouwen - van het uitzoeken van hun voorkeuren, het maken van een CV, het vinden van een baan, het zoeken naar een huis, enz.


Onderdak

In 2020, aan het begin van de pandemie, deden de Raad van Albufeira en CASA in Albufeira het onmogelijke. In ongeveer twee weken tijd hebben zij het CATE (Centrum voor Tijdelijke Noodopvang) opgericht, waar al meer dan 20 mensen de kans hebben gekregen om met alle nodige steun een nieuw leven te beginnen.

"Terwijl de regering de noodtoestand in het land afkondigde en de mensen zei dat ze zichzelf moesten beschermen en thuis moesten blijven, hadden de daklozen geen thuis. Ik kwam bijeen met het team en we besloten dat we een oplossing moesten vinden voor deze mensen en we hadden geluk. Eigenlijk denk ik dat geluk het parool is in deze instelling," vertelde Sónia.

Ze voegde eraan toe: "In die tijd hadden we een vrijwilliger die in een hostel werkte, en zij verhuurden het hostel aan ons, gerund door ons en betaald door de Raad van Albufeira. En het was in slechts 20 dagen, midden in de pandemie, dat "we erin slaagden een noodopvang te openen - het was een zeer beslissend moment! Nu ik erop terugkijk, lijkt het gemakkelijk, maar het waren heel moeilijke dagen. Ik herinner me de eerste mensen die de opvang binnenkwamen. Ze waren bang, maar in hun ogen konden we dankbaarheid zien."

Twee jaar zijn verstreken en wat tijdelijk was, is voor velen bijna permanent geworden. Veel mensen zijn erin geslaagd hun leven op orde te krijgen en werk of een huis te vinden of terug te keren naar hun familie, maar velen verkeren in het ongewisse: te oud om te werken, maar te jong om met pensioen te gaan.

"We hebben capaciteit voor 15 mensen in de opvang en we hebben een wachtlijst van drie mensen. Aanvankelijk was afgesproken dat het verblijf maximaal zes maanden zou duren, maar dan lukt het niet. Ze zijn niet oud genoeg om naar een verzorgingstehuis te gaan, maar ze zijn te oud om te werken," zei ze.

Middelen

Om deze droom waar te maken heeft CASA alleen al in Albufeira meer dan 20 vrijwilligers en 16 mensen die voltijds in de vereniging werken. Alleen al voor het opvanghuis, dat 24 uur per dag open is, hebben ze veel mensen nodig om alle shifts te vullen.


Geld blijft echter het moeilijkste deel. In werkelijkheid zijn ze een liefdadigheidsvereniging, dus ze maken geen winst, maar ze hebben wel veel uitgaven. Dit alles beheren is dus niet gemakkelijk.

In principe krijgen ze alleen maar subsidies. Trots lieten ze me een busje zien waarmee ze de straat op gaan en verschillende soorten steun verlenen, zoals geestelijke gezondheidszorg. "We hebben een mobiele eenheid, ook door financiering," zeiden ze.

Om aan geld te komen, dienen ze verschillende aanvragen voor fondsen in, maar "we denken altijd: als de financiering afloopt, wat gaan we dan doen? Er loopt er bijvoorbeeld een af in december en wat gaan we nu doen? Het is een constante hoofdpijn", aldus Cátia.

Hoe kunnen we helpen?

Volgens de Nationale Strategie voor de Integratie van Daklozen (ENIPSSA) leven er in Portugal meer dan 8.200 mensen op straat.

"Mensen kunnen helpen door vrijwilliger te worden, door donaties van voedsel, kleding en geld. De meeste mensen geven niet echt graag geld." Een vereniging heeft echter ook geld nodig. "We betalen voor medicijnen en gaan met ze mee naar een dokter als ze dat nodig hebben."

Wat kleding betreft, werd mij verteld dat mannenkleren het hardst nodig zijn omdat er meer dakloze mannen zijn dan vrouwen en omdat zij hun kleren niet kunnen wassen, gaan ze niet lang mee.

Voor meer informatie, zie hun website op https://casa-apoioaosemabrigo.org/ of volg hen op sociale media platforms.


Author

Paula Martins is a fully qualified journalist, who finds writing a means of self-expression. She studied Journalism and Communication at University of Coimbra and recently Law in the Algarve. Press card: 8252

Paula Martins