Deze moeilijkheid is ook een gevolg van het grote gebrek aan kennis bij de vrouwen over de eerste symptomen van deze ziekte, die gemakkelijk worden verward met symptomen van andere aandoeningen. Het is uiterst belangrijk dat een vrouw haar eigen lichaam goed kent, dat zij weet hoe zij ernaar moet "luisteren" en op veranderingen kan reageren door een afspraak met een arts te maken.

Eierstokkanker treft vooral vrouwen na de menopauze, meestal boven de 50 jaar, en is wereldwijd de zevende meest voorkomende vorm van kanker bij vrouwen, met een hogere incidentie in Europa en Noord-Amerika.

De precieze oorzaak van dit type tumor is niet bekend. Er zijn echter enkele risicofactoren - leeftijd; overgewicht; eerste menstruatie vóór 12 jaar; late menopauze (na 52 jaar); nooit zwanger geweest of eerste zwangerschap na 35 jaar - die de kans dat een vrouw dit type kanker krijgt kunnen vergroten. Er zijn echter ook bekende beschermende factoren - gebruik van orale anticonceptiemiddelen; eileiders - die dit risico lijken te verminderen.

In de huidige maatschappij is seksualiteit nog steeds taboe, zelfs in een klinische context zijn er verschillende barrières die deze benadering beperken. De diagnose kanker en de bijbehorende behandeling zijn van invloed op het psychologisch welzijn en de levenskwaliteit van de vrouw die met deze diagnose wordt geconfronteerd, en op het hele gezin, met name op de partner. De aanpak van het onderwerp seksualiteit bij vrouwen met kanker is essentieel om hun welzijn en levenskwaliteit te bevorderen. Fysieke factoren zoals anatomische veranderingen, fysiologische veranderingen (hormonaal onevenwicht, incontinentie voor urine of ontlasting, gewichtsverandering, fistels, stoma's) en de negatieve effecten van de behandeling (misselijkheid, braken, diarree, vermoeidheid en alopecia) kunnen een bevredigend seksueel functioneren in de weg staan, zelfs wanneer het seksueel verlangen blijft bestaan. Hoewel de fysiologische effecten mettertijd afnemen, kan de schade aan de seksuele functie bij overlevenden jarenlang aanhouden. Vrouwelijke seksuele disfuncties kunnen zijn: orgasmestoornis; disfunctie van seksuele interesse/arousal; verminderd libido; verminderde vaginale smering; pijn of ongemak tijdens de geslachtsgemeenschap.

Al deze disfuncties zijn mogelijk en kunnen variëren afhankelijk van de diagnose en de verschillende behandelingen die de vrouw heeft ondergaan, omdat ze met elkaar verband kunnen houden. Bij een beoordeling moet in gedachten worden gehouden dat er pas sprake is van disfunctie als een verandering hardnekkig is en lijden veroorzaakt. Het is belangrijk dat vrouwen worden gesensibiliseerd om te praten over de problemen die hen storen en die hun seksleven kunnen beïnvloeden, en gezondheidswerkers moeten bereid zijn naar hen te luisteren en hen te helpen. De rol van professionals bij het monitoren van vrouwen met oncologische ziekten moet het beoordelen van hun seksualiteit omvatten, om overtuigingen en houdingen te demystificeren, specifieke informatie over vrouwelijke seksuele reacties te verduidelijken en te verstrekken, de emotionele intimiteit van vrouwen en/of die van het paar te bevorderen en de communicatie over seksualiteit te verbeteren.


Voor meer informatie kunt u contact opnemen met Grupo HPA Saude op +351 282 420 400.