Het "Rode Boek van Zoetwatervissen en Diadrome Vissen" (zoetwatervissen die van zoet naar zout water migreren en omgekeerd) heeft 43 vissoorten bestudeerd, waarvan 32 residente en 10 migrerende, en bevestigt ook het uitsterven van een soort in Portugal, de steur.

Volgens de resultaten van het project, dat werd gecoördineerd door de Faculteit Wetenschappen van de Universiteit van Lissabon, zijn er zes soorten die de grootste zorg verdienen omdat ze "ernstig bedreigd" zijn.

In deze groep bevinden zich de lamprei, de lamprei van de sado en de westelijke ruivaco. Drie trekvissen, de Atlantische zalm, de zeeforel en de rivierprik, voegen zich bij deze groep.

Nog eens 15 vissen zijn bedreigd, waaronder de elft, de saramugo, en het project plaatst nog eens vijf soorten in de kwetsbare categorie. Als gevolg hiervan zijn 26 van de inheemse soorten, 60%, geclassificeerd in een van de drie bedreigingscategorieën van de International Union for Conservation of Nature(IUCN).

Pedro Raposo de Almeida, directeur van het Centrum voor Mariene en Milieuwetenschappen(MARE), die zowel aan de huidige als aan de vorige deelnam, zei vandaag dat het boek een instrument is om te helpen bij het behoud van trekvissen en zoetwatervissen, en waarschuwde dat de volgende 10 cruciaal zijn voor ons in het beheer en behoud van de natuur met betrekking tot het aquatische deel, omdat er een risico is op uitsterven van veel soorten.

Langs dezelfde lijnen benadrukte Filomena Magalhães, algemeen coördinator van het project, tijdens de boekpresentatiesessie "de kracht van getallen", door te wijzen op slechts 19% van de soorten met een classificatie die weinig zorgwekkend is.

En ze herinnerde eraan dat er soorten zijn die niet beoordeeld kunnen worden, die mogelijk bedreigd zijn en verloren dreigen te gaan.

"We hebben geen gegevens over populaties, maar de perceptie die we hebben is dat het scenario nog zorgwekkender zou kunnen zijn. De kosten van niets doen zijn te hoog," zei ze.

Om de ernst van de situatie te illustreren, herinnerde de ambtenaar aan het bestaan van Lusitaanse endemen, wat betekent dat ze nergens anders ter wereld voorkomen dan in rivieren in Portugal en dat als de soort verloren gaat, dit het wereldwijde verlies van de soort is.

"Negen van de 10 Lusitaanse endemen lopen een extreem of zeer hoog risico om uit te sterven", zeggen de verantwoordelijken, volgens welke zeven van de 17 endemen van het Iberisch schiereiland ook bedreigd zijn.

Om de situatie te keren, verdedigde Filomena Magalhães, een professor aan de Faculteit Wetenschappen, als essentiële maatregelen zoals het herstel van habitats, het verbeteren van de omstandigheden van aquatische systemen en oevergebieden, en het proberen tegen te gaan van ingrepen zoals wateropvang. En de situatie constant in de gaten houden.

Andere gevaren voor vissen in Portugese rivieren zijn structuren zoals dammen, vervuiling door huishoudelijke en agrarische bronnen of klimaatverandering.

Van alle 43 geanalyseerde soorten zijn er slechts acht die geen enkele zorg behoeven.

Het Rode Boek-project over vissen begon in 2019. Vandaag werd ook het Nationaal Informatiesysteem voor Zoetwatervissen en Migrerende Vissen, SNIPAD, gepresenteerd, een platform dat tot doel heeft informatie over vissen in Portugese rivieren te verzamelen en de toegang daartoe te vergemakkelijken en dat dient ter ondersteuning van wetenschappelijk onderzoek en de instandhouding van deze soorten.