Het was een geweldige tijd, en met veel van mijn vrienden ging ik naar de basisschool van de Escola Internacional de São Lourenço, en ik leerde samen met mijn familie een beetje van de prachtige Algarve kennen. Ik herinner me de heerlijke pastéis de nata, de prachtige (meestal vrij lege) stranden, het mooie Monchique, mijn eerste woorden in het Portugees, en nog veel meer...

Zoveel reden om terug te komen. Nu, zo'n 20 jaar later, kwam ik terug voor een vakantie. Gewoon een gewone vakantie? Nee, niet helemaal. Ik kwam terug met mijn vriendin Liset. Ze was hier al eens eerder geweest, maar alleen naar Albufeira en een paar andere hoogtepunten van de Algarve. Dus waarom neem je haar niet mee naar de verborgen schatten op een mooie vakantie in de Corona tijd?

Wat hebben we dus gedaan? We boekten een rustig huisje in de bergen bij Boliqueime, we hadden een fantastische Frango Piri Piri, we gingen naar de buitenwijken van Monchique (waar we vast kwamen te zitten met onze auto en na een halve dag moesten worden weggesleept...), we bezochten de fantastische zaterdagmarkt in Loulé, we gingen naar Aljezur en het prachtige surfersstrand in de buurt, en nog vele andere dingen.

Maar ik had iets moois gespaard voor het einde van de vakantie. Ik had het nog maar twee weken geleden gepland, maar het is me gelukt om alles net op tijd af te krijgen. Op een maandag in september hadden we eerst een hele ochtend om uit te rusten (na ons prachtige... avontuur in Monchique de dag ervoor).

In de middag zijn we eerst naar Krazy World gegaan, en daarna naar Cabo de São Vicente, om dit mooie punt bij zonsondergang te zien. Of zo dacht Liset! Nadat we waren aangekomen en snel naar het toilet waren gegaan, renden we naar een mooi uitzichtpunt aan de rand van een klif om wat foto's te maken. Was dat alles? Nee. Ik vroeg hier ook de meest zenuwslopende vraag van mijn leven: "Wil je met me trouwen?", en ze zei JA. Nog een reden om hier op een dag in de toekomst terug te komen!