Ik had er nog nooit van gehoord, hoewel ik er vorig jaar wel een paar had gezien, maar ik wist niet wat ze waren of waarom ze plotseling mijn kast zo'n gezellige plek vonden om te vertoeven.

Het zijn kleine motten, bruin-beige gekleurd, van ongeveer een halve centimeter lang. Ze worden ook wel Indische Meelmotten (Plodia interpunctella) genoemd, en misschien heb je de pech gehad dat ze in je keukenkastjes rondfladderen. Ze worden aangetrokken door alle niet-verzegelde droge voedingsmiddelen - meel, koekjes, pasta, ontbijtgranen, noten, dierenvoeding, zelfs potpourri-mengsels - maar ga er niet automatisch van uit dat de plaag te wijten is aan uw slechte huishouding - soms zitten ze al in uw meel of granen, want het is mogelijk dat de motten die eitjes ergens in een voedselverpakkingsbedrijf of in een bulkbak hebben gelegd. Dit verklaart waarom ze in een zak meel of granen kunnen zitten nog voor je ze hebt geopend. Niets is griezeliger dan graan uitgieten en het zit vol met hun akelige kleine wormpjes! Ze spinnen ook graag hun nestachtige webben onder de planken van je voorraadkast, in de hoeken, onder de planken, waar je ze niet kunt zien.

Het goede nieuws is dat ze geen ziekte veroorzaken, zelfs niet als je per ongeluk een paar larven kookt en opeet (smerig), en dat ze niet ontsnappen om zich een weg door je kleren te eten. Het slechte nieuws is dat ze heel moeilijk uit te roeien zijn, vooral als ze hun levenscyclus hebben voltooid en zich over je voorraadkast hebben verspreid. De reden dat ze zo moeilijk uit te roeien zijn is omdat een vrouwtjesmot tot 400 eitjes per keer kan leggen, en zodra die zijn uitgekomen, voeden de larven zich heimelijk en groeien (misschien in je meelzak) gedurende enkele weken voordat ze een cocon (pop) spinnen en uitgroeien tot een volwassen mot. De levenscyclus van die mot kan variëren van een maand tot 10 maanden, afhankelijk van de temperatuur, voedselbron, enz.

Volgende stap - hoe kom ik van ze af. Het zijn hardnekkige kleine duivels, dus je zult heel ijverig moeten zijn. Haal alles uit de kast en gooi de besmette producten weg - gooi ze niet gewoon in de vuilnisbak in de hoek van uw keuken, maar gooi ze in hun geheel het huis uit, rechtstreeks naar de vuilnisbakken aan het eind van de straat! Stofzuigen - de eitjes zijn klein, dus makkelijk te missen. Er zijn tal van suggesties om ze uit te roeien, van het schoonmaken en schrobben van alle oppervlakken met heet zeepwater, het toevoegen van pepermuntolie aan de was, vervolgens een 50:50 oplossing van witte azijn en water, of het gebruik van een zwakke bleekoplossing. Als afschrikmiddel kunt u na het schoonmaken laurierblaadjes, citroenschil, kaneel, zwarte peper, pepermunt of koriander op uw planken laten liggen. Anderen zweren bij boorzuur en diatomeeënaarde poeder om effectief in de hoekjes en gaatjes te komen waar ze hun eitjes leggen. Het poeder is handig omdat je het kunt strooien, en het blijft zitten, en komt niet in je eten terecht. Diatomeeënaarde is veilig als het per ongeluk wordt ingenomen, maar meng het niet met uw voedsel - het moet op de planken zelf worden uitgestrooid. Er zijn zelfs in de handel verkrijgbare sprays die je kunt proberen.

Ja, ik hoor u kreunen, een nachtmerrie - en u zult ook alle gescheurde of loslatende plankbedekking moeten verwijderen en vervangen, en alle hoeken, scheuren of gaten in schappen, handgrepen, deurscharnieren - zelfs de onderkant van schappen - grondig schoonmaken.

Controleer voordat u iets terugzet de randen van blikken en voorraaddozen en zelfs van non-food spullen die u op dezelfde plaats bewaart. De larven kunnen zelfs door plastic ziplockzakjes heen kauwen, dus kijk of er gaatjes zijn waar ze kunnen zijn binnengedrongen. Ze komen tussen de vlechtwerkjes van een rieten mand (die ze ook opeten), en tussen de vouwen van papieren zakken waarin voedsel kan zijn opgeborgen. Nu is het tijd om te investeren in plastic, glazen of metalen bakjes voor alles!

Het zijn de motten uit de hel, en duivels om van af te komen. Het klinkt misschien als veel werk, maar het zal de moeite waard zijn.

Author

Marilyn writes regularly for The Portugal News, and has lived in the Algarve for some years. A dog-lover, she has lived in Ireland, UK, Bermuda and the Isle of Man. 

Marilyn Sheridan