Dit alles zorgde voor groot nieuws in de autowereld. Volvo, een merk dat ooit synoniem stond voor zijn grote sedans en riante stationwagons, biedt nu exclusief SUV's aan op zowel de Britse als de Amerikaanse markt. Dit klinkt bijna onverdraaglijk voor die-hard Volvo stalwarts zoals ondergetekende.

Dit nieuws was even gedenkwaardig als het nieuws dat Ford de spreekwoordelijke stekker uit zijn kleine stadsauto's had getrokken, zoals de immer populaire Fiesta of de eerbiedwaardige Focus. Zolang de meesten van ons zich kunnen herinneren, stonden deze auto's voor brood en boter. Als je nu niet opschiet, zijn ze binnenkort allemaal verdwenen en is de enige manier om onze wegen te blijven bewandelen een van die hybride of elektrische SUV's die steeds alomtegenwoordiger worden.

Hoe dan ook, al deze veranderingen bij Volvo zaten er al een tijdje aan te komen. In juni van dit jaar schrapte Volvo de S90 en de Cross Country versies van zowel de V60 als de V90 uit de Britse line-up. Nu zijn ook de S60 sedan en de resterende V60 en V90 estates hetzelfde lot beschoren.

Voor mij, en vele anderen van mijn generatie, is het heel bijzonder hoe rages en modes zijn geëvolueerd om ons op dit punt te brengen. Ik denk dat in het geval van Volvo de trends vrij geleidelijk zijn veranderd - tot voor kort.

Er was eens...

Er was eens een tijd dat grote Volvo's en hun luxueuze sedans de rigueur waren in vele lagen van de beleefde maatschappij. De laatste tijd waren Volvo's sedans en stationcars echter goed voor minder dan 10% van de verkoop in het Verenigd Koninkrijk. Kortom, het is de markt die uiteindelijk dicteert wat winst oplevert voor autofabrikanten.

Hoewel Volvo in het verleden een geleidelijke (bijna tektonische) evolutie heeft doorgemaakt, gaat het tegenwoordig veel sneller. Dit betekent dat Volvo enigszins gedwongen is om zijn productassortiment te transformeren. Dit betekent niet alleen dat ze op weg zijn naar volledige elektrificatie, maar ook dat ze nieuwe platforms en gloednieuwe technologieën moeten ontwikkelen voor hun nu veel slankere modellengamma. Vandaag de dag zijn er genoeg dwingende redenen voor autofabrikanten om hun gamma te ontwikkelen en te consolideren nu er steeds meer elektrische en hybride modellen verschijnen.

Volvo vindt duurzaamheid en milieuvriendelijke werkmethoden al heel lang belangrijk. Ze gebruiken ook steeds meer milieuvriendelijke materialen in hun auto's, zoals verf op waterbasis. Daarom is het geen grote verrassing dat het bedrijf nu ook voorop loopt bij het maken van die belangrijke milieuvriendelijke technologische transities. Zoals de zaken er nu voor staan, is Volvo in het Verenigd Koninkrijk definitief een merk dat alleen nog maar SUV's produceert en wordt de verbrandingsmotor snel naar de geschiedenisboeken van Volvo verwezen.

Tussen 1991 en 2003 was ik een fervent Volvo-rijder. Ik koos toen voor de eerbiedwaardige 700 en 900 serie sedans. Ik had zelfs een 940 stationcar klaarstaan voor de komst van ons eerste kind! In die tijd was een Volvo stationcar de perfecte keuze, want die bood niet alleen precies hetzelfde comfort als de sedans, maar de legendarische stationcars hadden natuurlijk ook de beroemde enorme bagageruimte.

De 940 stationcar was vreemd genoeg zelfs heel stijlvol op zijn eigen, unieke garderobeachtige manier. Het ontwerp van Jan Wilsgaard had iets tijdloos. Ik veronderstel dat die tijdloosheid in de loop der tijd werd aangescherpt omdat de goede oude Volvo stationcar al zo lang meeging. Zeker van de 200-serie tot de latere 900-serie was de styling heel vertrouwd. Maar wij oude rotten hielden er gewoon van! Dat 'doosachtige maar goede' thema veranderde niet veel, zelfs niet toen de hypermoderne 800-serie begin jaren 90 op de markt kwam. Waarom immers iets veranderen aan wat overduidelijk een winnende formule was?

Doorbijten

Ik was eigenlijk een beetje verdrietig toen ik mijn Volvo 940 stationcar inruilde voor een zevenzitter. Hoewel mijn 940 stationcar achterwaarts gerichte stoelen in de bagageruimte had, voelden we ons er niet echt gerust op om onze kostbare lading in wat eigenlijk de kofferbak was, te zetten. We moesten door de zure appel heen bijten en op zoek gaan naar een auto die zeven naar voren gerichte stoelen had en toch genoeg ruimte bood voor alle gebruikelijke "infantstuctuur".

Ik zag er absoluut tegenop om mijn Volvo op te geven, maar het was gewoon een kwestie van moeten. En zo begonnen vele jaren van 7-zitter rijden. Onze zevenzitters waren Land Rover Discoveries. Die voldeden op dat moment aan alle eisen.

Uiteindelijk kocht ik een andere Volvo (een tweedehands 850 stationcar met zeer lage kilometerstand en in onberispelijke staat). Dat werd onze "tweede auto". We hadden twee auto's nodig omdat we naar een groter huis op het platteland waren verhuisd. Zowel mijn vrouw als ik hadden een eigen auto nodig omdat we allebei op enige afstand van ons nieuwe huis op het platteland van Wales werkten. Toen ik de 850 estate kreeg, was ik net een klein kind met een lolly, want ik had mijn geliefde Volvo terug! Het was zo vertrouwd en het voelde gewoon goed!

Dat waren nog eens tijden. Auto-oplossingen waren vrij gemakkelijk te vinden omdat er een bijna oneindig en vaak verbijsterend aanbod was. Onlangs ontdekte ik echter dat die keuzemogelijkheden zijn afgenomen nu fabrikanten afstappen van fossiele verbrandingsmotoren. Dat is vooral merkbaar sinds 2019 of zo.

Al dit EV-gedoe is prima voor stadsbewoners die toegang hebben tot overvloedige openbare oplaadpunten. In ons geval leggen we nog steeds grote afstanden af en hebben we niet echt direct toegang tot openbare EV-infrastructuur. We hebben ook nog steeds veel ruimte nodig. Kinderwagens en buggy's zijn er al lang niet meer, maar nu is het een kwestie van tonnen aan spullen, boeken, kleding en computerapparatuur verschepen naar verschillende universiteitscampussen. En dan heb ik het nog niet eens over kleinkinderen! De meeste EV en hybride SUV's zijn vrij klein in vergelijking met grote stationwagens of grote 4x4's zoals een Discovery of een Range Rover.

Werkbare oplossing

Onlangs ben ik vooruitgelopen op de ondergang van de verbrandingsmotor door nog een Volvo stationcar met een zeer lage kilometerstand en dieselmotor te kopen. Het is een twee jaar oude V90 met slechts 14.000 mijl. Na 3 opeenvolgende Ford Mondeo Estates met dieselmotor (die enorm zijn) te hebben gekocht, kon ik gewoon geen ander exemplaar met uitsluitend dieselmotor vinden om mijn 2017-model te vervangen. Elke MK5 Mondeo na modeljaar 2020 is meestal een hybride met een CVT of halfautomatische "Powershift"-transmissie. Voor mij spreken die transmissies gewoon niet aan. Vooral omdat het de bedoeling is om mijn vertrouwde diesel nog vele jaren te houden. Tegen de tijd dat ik een andere auto nodig heb, hoop ik dat de EV-infrastructuur veel beter en werkbaarder is in onze regio.

Zelfs V90's na 2021 zijn voornamelijk plug-in hybrides. Maar ik ben erin geslaagd om een van de laatste diesels te vinden. Het is zeker geen dinosaurus, want Volvo heeft hun super-de-luxe stationcar volgestouwd met een heleboel technische snufjes, waaronder de semi-autonome "Pilot Assist" en intelligente cruisecontrol. Het is een erg leuke manier om Volvo's te herontdekken. En wat zijn ze veranderd!

Author

Douglas Hughes is a UK-based writer producing general interest articles ranging from travel pieces to classic motoring. 

Douglas Hughes