Heb je ooit op straat gelopen en je afgevraagd hoe je daar gekomen bent?

Ik woon in Lissabon, Lichtstad. Als je je afvraagt waarom het zo heet, spuwt Google wat statistieken uit over 220+ dagen zon. Maar als je hier woont, weet je dat het dieper gaat dan de brochure. De plaats straalt met een gouden tint; de pastels van de huizen springen eruit en schreeuwen "wees gelukkig", de opvallende zwart-witte (zij het verraderlijke) trottoirs zorgen voor urenlange fascinatie, en de architectuur betovert met geen twee gevels hetzelfde. Daarom knijp ik mezelf, om nog maar te zwijgen van mijn fascinatie voor de fijne kneepjes van de taal, de vreemde geur van gedroogde zoute kabeljauw (bacalhau) en de vogels die de hele dag en nacht lijken te zingen.

Ik knijp mezelf omdat ik blij en verrukt ben dat ik Lissabon mijn nieuwe thuis mag noemen. Mijn man daarentegen vindt het allemaal nogal amusant dat ik hem kan zitten verblijden met mijn laatste observaties en nieuwe verhalen. Ik kan altijd wel iets vertellen over de gebeurtenissen van de dag, terwijl we tijdens het diner weer een nieuwe wijn uitproberen. (Wijn is trouwens een heel ander verhaal, dat ik hopelijk later kan delen).

Mijn man is Portugees en de eerste om toe te geven dat hij zijn geboorteplaats herontdekt door mijn ogen.

Elke minuut waard

Zoals velen die naar hier verhuizen, was het niet noodzakelijk de gemakkelijkste overgang van het leven in een ander land (in mijn geval Mexico). De complexiteit van de "nestervaring" hier - renovatie van een 300 honderd jaar oud huis, Portugese vergunningsbureaucratie, woonplaatsvereisten, naast het groeien van een internationaal bedrijf, en de ontspannen Portugese benadering van tijdschema's, maken het moeilijk. Maar het leven in dit prachtige land is elke minuut frustratie waard geweest.

In het kader van onze vier jaar durende woningrenovatie (iedereen gaat ervan uit dat we een paleis hebben gekocht, maar helaas is het eigenlijk heel klein) zijn we op wat hobbels gestuit, voornamelijk veroorzaakt door Covid-19. Dus besloten we als tussenoplossing een nog kleiner plekje te kopen waar we ons hoofd konden neerleggen tot de bouw klaar was, in Alfama.

De vrienden van mijn man in Lissabon (Alfacinha) zijn allemaal een beetje verbijsterd over deze buurtkeuze, en ook mijn man moest ernstig overtuigd worden dat het een schattige en leuke buurt was met een interessante levenskwaliteit. Wij kochten tijdens Covid-19, dus de omvang van het leven in Alfama, en het aantal uren in de dag dat het leven op volle toeren draait, werd niet in zijn ware omvang onthuld tijdens de lockdown! Bijvoorbeeld, de schilderachtige patio aan de voet van onze trap met een prachtige boom die in volledige stilte zat gedurende 2019, is in feite de thuisbasis van een van de meest populaire openluchtrestaurants in de buurt (Pateo 13), waar zang en live muziek tot in de vroege uurtjes worden aangemoedigd. Ik zie dit als een bonus en geniet van het leven dat zich voor onze deur ontvouwt.

Een dorp in de stad

Mijn man, die het aanvankelijk niet zo goed accepteerde, is het inmiddels een dorp gaan noemen en maakt nu gemakkelijk een praatje met de plaatselijke dames bij de waterfontein en met enkele hilarische Ginjinha-verkopers en de sardienengrillers die tijdens de Festas de Santa Antonio hun rook tot in ons appartement verspreiden.


Wakker worden op een zondagochtend met de melodieën van de klokken van Santo Estevao is een heerlijke traktatie (tenzij de avond ervoor natuurlijk laat is geëindigd en er wat port is geproefd) De plaats bruist van de nieuwe ervaringen. Een piepklein fadohuis met zes tafels ligt op een steenworp afstand van ons raam, en tot diep in de nacht luisteren naar de tonen van het melancholieke refrein is een primeur voor mij. Ik knijp mezelf in de arm dat ik ondergedompeld ben in de authenticiteit van een eeuwenoude cultuur die in veel opzichten niet veel veranderd lijkt te zijn. Mijn man lacht en vertelt me dat toen hij 30 jaar geleden Lissabon verliet , niemand zich in onze buurt waagde zonder een hand op de portemonnee te houden en te verwachten dat de nacht zou eindigen in een gevecht.

Het blijft in veel opzichten authentiek, zegt hij, maar verre van de donkere en sombere plek die het blijkbaar ooit was.

Voetnoten:

Alfama - Dit is een van de oudste wijken van Europa en een labyrint van kleine huisjes, uitkijkpunten, winkels, restaurants en verborgen pleinen.

Bacalhau - De Portugezen hebben al sinds de 14e eeuw een liefdesrelatie met gezouten kabeljauw. Er zijn niet alleen honderden recepten aan gewijd, maar zelfs musea die de lof ervan verkondigen.

Alfacinha - Mensen die in Lissabon wonen krijgen de bijnaam "kleine slavinken". Na tientallen tegenstrijdige meningen te hebben gelezen over het waarom blijkt er geen echte verklaring voor te zijn.

Pateo 13- Openluchtrestaurant met openingstijden die worden bepaald door het weer. Veel waar voor je geld, super vriendelijk personeel. Gegrilde vis en vlees in de zomer. Het is super populair, verwacht te wachten.

Ginjinha- Zoet, alcoholisch en heerlijk - een lokale likeur gemaakt van geïnfuseerde kersen in alcohol (meestal aguardente - Portugese Brandy) en gekruid met kaneel of kruidnagel. Wordt vaak verkocht in een chocoladecupje.

Sardientjes - Een Portugese liefdesaffaire. Een hete houtskoolgrill en verse sardines recht uit de zee, geserveerd op een snee stevig brood. Best warm gegeten, vers en in de zomer.

Festas de Santo António - Een uitbarsting van plezier, lawaai, muziek, optochten, gegrilde sardines en dansen in de straten. Een feest ter ere van de beschermheilige van de liefde dat weken duurt maar officieel half juni is.

Santo Estevao - De trappen van de kerk werden een verzamelplaats voor fado-muzikanten, die nog tot in de ochtenduren hun sensuele muziek spelen.

Port - Een versterkte wijn die in het noorden van Portugal wordt geproduceerd. Er zijn verschillende uitstekende Port proeflokalen in Alfama.

Fado- Kenmerkende Portugese muziek met zijn wortels in Alfama. Fado betekent lot en spreekt over gemis, verlangen en het dagelijkse leven van echte mensen. Vaak begeleid door een Portugese 12-snarige gitaar.

Met dubbele Britse en Amerikaanse nationaliteit heeft Lisa in Engeland, Spanje, de VS en Mexico gewoond en woont nu in Lissabon en de Algarve. Onderneemster in interieurdesign en medeoprichter van Tripwix Vacation Rentals, een in Lissabon gevestigd agentschap voor luxeverhuur en vastgoedbeheer.