Goedkoop, duurzaam vervoer kan alleen maar een goede zaak zijn zeker? Nou, ik heb gemerkt dat het over het algemeen allemaal afhangt van wie er op die scooter zit.

Tijdens een reis naar Lissabon (toen we dat nog mochten) viel het me op hoeveel scooters er rondreden, opeengehoopt langs de kant van de weg, wachtend om te worden opgepikt door de volgende persoon, of ronkend langs de rivier, slingerend tussen de elektrische fietsen en de voetgangers. Op een zonnige zomermiddag leek het idee om op een scooter te springen en de wind in mijn haren te voelen een heel goed idee en de perfecte manier om me door de stad te bewegen, maar ik besloot het nog even uit te stellen.

Ik kan fietsen, hoewel ik dat eigenlijk sinds mijn 14e niet meer heb gedaan, behalve die keren dat ik de kinderen op een ondoordachte manier probeerde te laten zien hoe gemakkelijk het is, maar ik maak me geen illusies als het erom gaat te weten wat mijn beperkingen zijn wat evenwicht betreft. Een uitstapje naar de kleine tijdelijke ijsbaan in Silves (weer toen we dat soort dingen nog konden doen) bewees dat mijn theorie juist was - ik ben niet gemaakt om op iets anders dan vaste grond te staan en met mijn voetzolen stevig op de grond. Vanwege mijn eerdere ervaringen en mijn zwakke enkels besloot ik in Lissabon nog even te wachten met de scooters, terwijl ik de tijd nam om uit te zoeken hoe alles precies werkte.

Het blijkt dat het huren van zo'n scooter heel eenvoudig is. Download de app, vul de gegevens in en ga aan de slag. Er zijn verschillende bedrijven actief in Lissabon, elk met een iets ander prijsbeleid, maar ze volgen allemaal een vergelijkbaar uitgangspunt en zodra je op "bevestig betaling" hebt gedrukt, kun je op een van deze groene machines zitten.


Maar zou u dat wel willen?
Lissabon staat bekend om zijn zeven heuvels en ik kan u verzekeren dat een scooter zich niet met mijn gewicht achterop een van de beruchte heuvels zou kunnen voortbewegen. Ook verwacht ik dat alleen diegenen die op zoek zijn naar een ervaring vol adrenaline naar beneden zouden willen suizen. Eigenlijk adviseren de scooterverhuurbedrijven niet eens om ze op de heuvels te gebruiken, dus dan blijft alleen het rivierengebied over om echt te verkennen, toegegeven, dit is een groot gebied, maar als ik op zoek ben naar een vervoermiddel, zou ik verwachten dat het de heuvels aankan.

Mijn volgende probleem met de scooters zijn niet de scooters zelf, maar degenen die erop zitten. Ook hier proberen de verhuurbedrijven zich in te dekken door aan te bevelen een helm te dragen, niet op de stoep te rijden, op fietspaden te blijven en alleen te rijden - maar waar is de lol van dat alles! Het lijkt veel opwindender om te proberen zoveel mogelijk mensen op een scooter te proppen en dan een spelletje menselijke bowling te spelen met de nietsvermoedende mensen die genieten van een wandeling in de zon.

Ik ben geen Oliver Cromwell en geniet wel van mijn portie streken, maar deze scooters kunnen wel 25 kilometer per uur gaan en als ze dan ook nog worden bemand door een stel tieners die wankel achterop balanceren, dan denk ik meteen aan een ramp. Ik heb twee tieners en die hebben de grootste moeite om met een rugzak achter in een auto te kruipen en daarbij hun ledematen te coördineren, en de gedachte hen iets te geven wat ze met snelheid kunnen bedienen vervult mij met afschuw. En ik weet dat ik hen nooit een helm zou kunnen opdringen als het hun haar zou aantasten, maar als je met hoge snelheid voorbij suist, lijkt een helm toch wel een goed idee - misschien nog meer voor die nietsvermoedende voetgangers.

Maar zoals ik al zei, ik ben zelf ook niet vies van een beetje plezier en de aanwezigheid van deze scooters in elke stad die ik bezocht, spoorde mij aan om te zien waar al die ophef over ging. Dit experiment vond plaats in het donker (om mijn waardigheid te beschermen) en in Spanje (om mijn anonimiteit te beschermen). Misschien waren de paar drankjes voor Dutch Courage een vergissing en de ongunstige weersomstandigheden - die echt fijne regen waar je volgens Peter Kay doorweekt van raakt - maar de app werd gedownload, er werd op de scooter gestapt.

Ik kon mijn moeder bijna horen mompelen "dit eindigt alleen maar in tranen" toen we deze groene machines begonnen op te starten, maar we gingen. Ik was te nerveus om de motor te laten aanslaan, dus voor mij was dit gewoon een nogal zware taak waarbij ik een zware scooter in een licht drafje over een recht stuk van de weg moest duwen, want zodra hij in de motormodus ging, sprong ik eraf. Mijn avontuurlijke partner had het veel beter naar zijn zin, want hij scheurde als een prof langs de weg en stopte alleen om mij de gelegenheid te geven hem te filmen voordat hij een vochtige plek raakte en op de grond viel, met een nachtelijke breuk van zijn arm en een hersenschudding tot gevolg.

Dus zijn deze scooters een goede of slechte zaak? Zoals ik al zei, het zijn niet de scooters die het probleem zijn, maar de berijders...

Author

Originally from the UK, Daisy has been living and working in Portugal for more than 20 years. She has worked in PR, marketing and journalism, and has been the editor of The Portugal News since 2019. Jornalista 7920

Daisy Sampson