Ik vroeg me af hoeveel lezers hier nadenken over het verouderingsproces. Niet veel onder de 30, denk ik.

Als je jong bent, ligt de wereld aan je voeten, kun je opstaan en gaan, je horizon is eindeloos en je hele leven strekt zich voor je uit, wachtend tot je het bij de hand neemt en ermee wegloopt.


Jeugd

Hé, ik ben ooit jong geweest, ik weet hoe dat gaat. Ik heb de hele nacht gefeest en ben dan meteen aan het werk gegaan, ik ben ziek geweest van teveel drinken, ik had het zelfvertrouwen om van de ene baan naar de andere te fladderen, in de overtuiging dat ik meer dan capabel was om aan te kunnen wat het leven me voor de voeten zou werpen. Ik heb geëxperimenteerd met wat de mode op dat moment voorschreef, en net als mijn leeftijdgenoten maakte ik me geen zorgen over hypotheken en pensioenen enz. Mijn moeder zei altijd dat de beste dagen van je leven op school zijn - en ik spotte met die onzin, ik haatte school, en de grote wereld daarbuiten wachtte op mij.

Maar plotseling merk je dat je oud wordt. Het eerste wat wegvalt is je gezichtsvermogen, en je houdt jezelf voor dat het een modegril is als je bij de opticien wegloopt met iets heel nuttigs maar enorm duurs, want Prada was het enige wat je nog kon dragen (of wat dan ook het 'in'-ding was).


Leeftijd

Je gewrichten beginnen meer pijn te doen en je duwt die geweldige hakken naar de achterkant van de kast. Je ziet jezelf weerspiegeld in een etalage en het is je moeder die naar je terugkijkt. Je begint steeds meer geld uit te geven aan producten die proberen te voorkomen dat de natuur je huid laat rimpelen. Je begint 'veilige' kleuren en stijlen te dragen - goh, ik zie mezelf al veranderen in een van die 'beige mensen' terwijl ik dit schrijf.

Maar het heeft ook voordelen, oh ja. Quizprogramma's - je kunt naar de TV zitten schreeuwen en je verbazen over het gebrek aan kennis van andere mensen (hoe komt het dat ze niet wisten waaraan de tweede vrouw van Henry VIII is overleden?) Je kunt beweren dat je niets weet van hightech dingen en een jong iemand vragen het voor je te repareren (oh, dus zo zet je het aan - domme ik, ik was het vergeten). Je kunt boos worden als het eten niet op tafel staat op een bepaalde tijd (hoe bedoel je, acht uur is niet laat?).

Ik was eens in een ijzerwinkel (niet hier) om van die kleine potjes verfmonsters te kopen en zocht in mijn tas naar het juiste geld. De jonge bediende keek me aan terwijl ik wat rommelde, ongetwijfeld denkend dat ik het moeilijk had en waarschijnlijk niet genoeg geld had - en vroeg toen stilletjes of ik de korting voor gepensioneerden wilde, want het was woensdag? Nou, op dat moment was ik niet eens een gepensioneerde, maar mijn trots inslikkend nam ik de korting aan - ach, en waarom ook niet!

Ik zal u een grappig verhaal vertellen over een vriend. Oh, hij zag er zo goed uit als jonge man - hij had een groot charismatisch magnetisme en vrouwen wierpen zich op hem. Op een dag nam hij de trein (ongetwijfeld profiterend van zijn gratis abonnement) en omdat het druk was, stond hij rechtop en hield zich vast aan de rail boven hem. Een aantrekkelijke jongedame die vlak bij hem zat, keek hem aan, glimlachte naar hem, en de oude blos van trots deed hem rechtop staan en hij zoog zijn maag leeg. Hij dacht nou ja, de oude duivel heeft 'het' dan toch nog, en grijnsde terug - totdat ze opstond en vroeg of hij haar plaats wilde hebben! Wat een domper!


Wijsheid

Er zijn dus voor- en nadelen aan jong of oud zijn. Met leeftijd komt wijsheid, maar met jeugd komen de ervaringen die je die wijsheid geven, en met een jong hart van binnen kun je voor altijd jong zijn. Ik hou van dit gezegde: de ouderen geloven alles, de middelbaren vermoeden alles, de jongeren weten alles. Fijne dagen!

Author

Marilyn writes regularly for The Portugal News, and has lived in the Algarve for some years. A dog-lover, she has lived in Ireland, UK, Bermuda and the Isle of Man. 

Marilyn Sheridan