De prognoses van de analyse, waaraan twee Portugese onderzoekers meewerkten, "tonen aan dat klimaatverandering in het midden van de 21e eeuw de hoofdverantwoordelijke zou kunnen worden voor de achteruitgang van de biodiversiteit", aldus een verklaring van het Duitse centrum voor integraal biodiversiteitsonderzoek (iDiv).

Aan de andere kant toont een wereldwijde meta-analyse van 186 onderzoeken aan dat beschermingsmaatregelen - vooral gericht op soorten en ecosystemen - een aanzienlijke positieve invloed hebben op de biodiversiteit, aldus een verklaring van de American Association for the Advancement of Science (AAAS).

In het geval van de eerste studie, de "grootste in zijn soort", vergeleken onderzoekers van iDiv en de Universiteit van Halle-Wittenberg (MLU) 13 modellen om de impact van veranderingen in landgebruik en klimaatverandering te beoordelen, rekening houdend met vier metrieken van biodiversiteit en negen ecosysteemdiensten.

"Door alle regio's van de wereld mee te nemen (...), konden we veel blinde vlekken opvullen en reageren op kritiek op andere benaderingen die gebaseerd zijn op gefragmenteerde en mogelijk bevooroordeelde gegevens", zegt de Portugees Henrique Pereira, natuurbeschermingsbioloog en leider van de groep wetenschappers die deelnamen aan het onderzoek, die de eerste auteur van het artikel is.

"Alle benaderingen hebben voor- en nadelen. Wij geloven dat onze benadering (...) de meest uitgebreide schatting geeft van biodiversiteitstrends over de hele wereld," voegde hij eraan toe, geciteerd in de verklaring.

De onderzoekers berekenden de impact van veranderingen in landgebruik op ecosysteemdiensten, dat wil zeggen "de voordelen die de natuur de mens biedt", en analyseerden hoe deze en de biodiversiteit zouden kunnen evolueren, rekening houdend met het toenemende belang van klimaatverandering.

In de drie geëvalueerde scenario's - van duurzame ontwikkeling tot hoge broeikasgasemissies - "resulteert het gecombineerde effect van veranderingen in landgebruik en klimaatverandering in het verlies van biodiversiteit in alle regio's van de wereld", hoewel er "aanzienlijke verschillen" zijn tussen de zones.

"Het doel van langetermijnscenario's is niet om te voorspellen wat er zal gebeuren, maar om "de alternatieven te begrijpen en daarom trajecten te vermijden die mogelijk minder wenselijk zijn en te kiezen voor trajecten met positieve resultaten. De trajecten hangen af van de gekozen maatregelen en deze beslissingen worden van dag tot dag genomen", legt de Portugese bioloog Inês Martins uit, van de Universiteit van York en co-auteur van het artikel dat is gepubliceerd in Science.

In deze context wordt de ontdekking, gedaan door middel van de meta-analyse gepubliceerd door AAAS, dat "in tweederde van de gevallen, natuurbeschermingsacties een positief effect hadden, waardoor de toestand van de biodiversiteit verbeterde of op zijn minst de achteruitgang vertraagde" relevant.

Het team van onderzoekers onder leiding van Penny Langhammer, universitair hoofddocent biologie aan de Arizona State University en uitvoerend vicevoorzitter van de niet-gouvernementele organisatie Re:Wild (die pleit voor het herstel en de bescherming van biodiversiteit over de hele wereld), onthulde dat interventies het meest effectief en het meest effectief zijn "gericht op soorten en ecosystemen, zoals het beheersen van invasieve soorten, het herstellen van habitats, beschermde gebieden en duurzaam beheer".

Hoewel er elk jaar miljarden dollars worden uitgegeven aan beschermingsmaatregelen die gericht zijn op "het stoppen en/of omkeren van het verlies aan biodiversiteit en de achteruitgang van ecosystemen (...) moeten er nog veel internationale instandhoudingsdoelen worden bereikt, waaronder de doelen die zijn vastgesteld door het Verdrag inzake Biologische Diversiteit."

De studie stelt dat voor het bepalen van toekomstige maatregelen een diepgaande beoordeling van de beleidsdoelstellingen en een analyse van de resultaten van de huidige beschermingsmaatregelen in termen van biodiversiteit nodig zijn.

En om de wereldwijde diversiteitscrisis te keren, moeten behoudsacties toenemen en breder worden toegepast, wat "aanzienlijke extra investeringen in veel sectoren van de samenleving zal vereisen", aldus Penny Langhammer en haar collega's.